Συνθέσαμε μία παιδική «τσακαλοπαρέα», που εκφράζει το νόημα της συμπερίληψης, χωρίς διακρίσεις και ανισότητες. Αγόρια και κορίτσια. Με ειδικές ανάγκες και χωρίς ειδικές ανάγκες. Φίλαθλοι και των τριών μεγάλων ομάδων της Θεσσαλονίκης. Και του ΠΑΟΚ και του Άρη και του Ηρακλή. Ανεξαρτήτως χρώματος φανέλας υπηρέτησαν τον ίδιο σκοπό, δίνοντας το παράδειγμα του φίλαθλου πνεύματος και του σεβασμού προς όλους, που έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση τον αυτοσεβασμό.
Ο 12χρονος φίλαθλος του ΠΑΟΚ με οπτική αναπηρία Λέανδρος Παπαχαραλαμπίδης, ο 17χρονος φίλαθλος του Άρη με σπαστική τετραπληγία Γιάννης Πριονίδης και η 10χρονη φίλαθλος του Ηρακλή, από το τμήμα στίβου των «κυανολεύκων», Ηλέκτρα Αναγνώστου, συναντήθηκαν, με την συνοδεία των γονέων τους, στο νέο τοπόσημο της Θεσσαλονίκης, στη στάση του Μετρό στην Αγίας Σοφίας, τα είπαν, έγιναν φίλοι και φωτογραφήθηκαν για τα Μακεδονικά Νέα πιασμένοι χέρι – χέρι, φορώντας τις φανέλες του ΠΑΟΚ, του Άρη και του Ηρακλή.
Επιλέξαμε να στείλουν αυτό το συμβολικό μήνυμα ενότητας παιδιά, γιατί, όπως είπε και ο τεράστιος Ρομπέρτο Μπενίνι τον περασμένο Μάιο στην πλατεία του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη, στην καρδιά του Βατικανού, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης της 1ης Παγκόσμιας Ημέρας του Παιδιού της Καθολικής Εκκλησίας, που θεσμοθέτησε ο Πάπας Φραγκίσκος, «τα παιδιά δεν βλέπουν με τα μάτια, βλέπουν με την καρδιά, είναι η χαρά του αύριο, το μέλλον μας, ανάμεσά τους ίσως υπάρχει ένας νέος Μιχαήλ Άγγελος, ένας νέος Γαλιλαίος, που θα ανακαλύψει άλλους κόσμους και άλλους πλανήτες, ή μία επιστήμων, όπως η Ρίτα Λέβι Μονταλτσίνι, που θα κερδίσει ένα νέο βραβείο Νόμπελ ή η πρώτη γυναίκα Πάπας στην ιστορία».
«Εδώ, μην φοβάστε» συνέχισε ο Μπενίνι, «δεν υπάρχει η Κόλαση, το Καθαρτήριο (σ.σ. όρος της Καθολικής Εκκλησίας), υπάρχει μόνο o Παράδεισος, το βασίλειο των παιδιών και των ονείρων…»!
Λέανδρος: «Σεβασμός και αθλητισμός πάνε μαζί»
Ο Λέανδρος είναι πρεσβευτής της UEFA Foundation For Children. Θεωρείται πρωτοπόρος στο κίνημα της συμπερίληψης στον αθλητισμό. Το γκολ που… έβαλε στη Τούμπα, πριν από τρία χρόνια στον αγώνα του ΠΑΟΚ με την Μαρσέιγ στο Conference League, γνώρισε μεγάλη δημοσιότητα και έβαλε τα θεμέλια για ισότιμη πρόσβαση όλων στους αθλητικούς χώρους.
«Για μένα αθλητισμός και σεβασμός πάνε μαζί. Το ποδόσφαιρο από την οπτική ενός παιδιού είναι πάντα ένα παιχνίδι. Γιορτάστε με τους γονείς και τους φίλους σας τα παιχνίδια της ομάδας σας δύο ώρες την εβδομάδα και μην επηρεάζεστε από μίση και εγωισμούς» είπε στα Μακεδονικά Νέα ο Λέανδρος, αποδεικνύοντας, ότι πολλές φορές η ωριμότητα δεν σχετίζεται με την ηλικία.
Προέκταση του Λέανδρου αποτελεί ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός «ACTNOW», που έχει ως σκοπό την κοινωνική συστράτευση για ισότιμη Προσβασιμότητα. Ο πατέρας του Λέανδρου, Φίλιππος Παπαχαραλαμπίδης, τόνισε: «Με ρωτούν συχνά οι δημοσιογράφοι πώς μπορεί να αντιμετωπισθεί η βία στον αθλητισμό. Θεωρώ το ερώτημα δομικά λάθος. Πώς θα γιατρέψεις ένα χέρι, όταν ένα σώμα νοσεί και τι σημασία έχει να γιατρέψεις το χέρι, όταν το σώμα πεθάνει; Αυτό δεν το έχω πει εγώ, το είπε ο Αριστοτέλης.
Άρα, τι νόημα έχει να ρωτάμε το πώς θα αντιμετωπίσουμε τη βία στον αθλητισμό, αν δεν λύσουμε πρώτα γενικότερα το θέμα της βίας στην κοινωνία μας. Δηλαδή, τη βία στα σχολεία, τη βία στην καθημερινότητα, την έλλειψη σεβασμού, την έλλειψη δικαιοσύνης. Η κοινωνία πάσχει σ’ αυτό τον τομέα. Είναι ψευδεπίγραφοτο ζητούμενο της δημιουργίας μίας φανταστικής και ουτοπικής αθλητικής παιδείας, όταν η παιδεία λείπει από παντού.
Εμείς στον οργανισμό εισάγουμε την έννοια του σεβασμού, η οποία δεν αφορά αποκλειστικά ούτε άτομα με αναπηρία, ούτε άτομα χωρίς αναπηρία, ούτε φιλάθλους μίας συγκεκριμένης ομάδας, ούτε μόνο άνδρες, ούτε μόνο γυναίκες, αλλά όλους. Διεκδικούμε και πρεσβεύουμε τον σεβασμό απ’ όλους προς όλους. Έτσι θα καταπολεμηθεί η βία σε κάθε της μορφή και εν τέλει και στον αθλητισμό. Γιατί ο φίλαθλος δεν γεννιέται μέσα σε ένα γήπεδο και πεθαίνει σ’ αυτό. Θα ξεκινήσει από το σπίτι του, θα πάει στη δουλειά του, στο γήπεδο, θα συμμετέχει σε συζητήσεις κοινωνικές και αθλητικές. Εάν τα έχει καλά με τον εαυτό του και εμπεδώσει την έννοια του σεβασμού θα είναι και καλός φίλαθλος. Εάν δεν τα έχει καλά με τον εαυτό του και είναι ένας ασεβής άνθρωπος, δεν θα είναι ένας καλός φίλαθλος. Εάν εμπεδώσουμε τον σεβασμό σε όλες τις παραμέτρους θα λυθεί και το πρόβλημα που έχουμε ως χώρα».
Γιάννης: «Αγάπη και χαρά»
Τη δική του πολύ όμορφη ιστορία στα γήπεδα «γράφει» εδώ και δέκα χρόνια και ο καταπληκτικός Γιάννης. Αποτελεί υπόδειγμα φιλάθλου. Η πρώτη του παρουσία σε γήπεδο ήταν το 2015 στο «Παλέ» σε τουρνουά για τον Νίκο Γκάλη.Έκτοτε έγινε μόνιμος θαμώνας στο Κλεάνθης Βικελίδης και στο «Παλέ», αλλά έχει πάει και στην Τούμπα εκπαιδευτική εκδρομή με το σχολείο του, στο PAOK Sports Arena σε παιχνίδια ΠΑΟΚ – Άρης και στον αγώνα της EuroLeague Ολυμπιακός – Ζαγκλίρις το 2019 στο ΣΕΦ.
«Αγάπη και χαρά» είπε. Σε δύο μόνο λέξεις συμπύκνωσε όλα όσα του προσφέρει ο αθλητισμός και θα ήθελε να μοιραστεί ως συναισθήματα με τους φιλάθλους όλων των ομάδων.
«Ο αθλητισμός, όπως είπε ο Γιάννης, είναι αγάπη, όπως είπε ο Λέανδρος είναι σεβασμός. Αυτές οι δύο έννοιες είναι αλληλένδετες και πρέπει να συμβαδίζουν για να είναι όλα τα παιδιά αγαπημένα. Να μην υπάρχει βία, ούτε στα γήπεδα, ούτε στα σχολεία, ούτε στον δρόμο. Ο αθλητισμός δεν είναι έναυσμα για βία και αλητεία. Είναι η χαρά στα μάτια των παιδιών. Ο αθλητισμός ενώνει τους ανθρώπους, είναι χαρά και ψυχαγωγία, είμαστε όλοι μαζί στον αθλητισμό» πρόσθεσε η μητέρα του Γιάννη, Μαρία Μιρμιγκίδου.
Ηλέκτρα: «Ο αθλητισμός είναι φιλίες που κρατούν για πάντα»
Για τη μικρότερη της παρέας, την Ηλέκτρα, από το τμήμα στίβου του Ηρακλή, ο αθλητισμός εκπροσωπεί «τη χαρά, την υγεία και τη φιλία που κρατάει για πάντα. Όλοι οι οπαδοί και οι φίλαθλοι των ομάδων πρέπει να είναι φίλοι για να μην γίνονται φασαρίες».
Στην πολύ ωραία τοποθέτηση της Ηλέκτρας η μητέρα της, Μαρία Θωμαΐδου, συμπλήρωσε πως «ο αθλητισμός, εννοείται, πως πρέπει να ενώνει τους ανθρώπους, όχι να τους χωρίζει. Οποιουδήποτε τύπου ενασχόληση των νέων παιδιών με τον αθλητισμό πρέπει να διαμορφώνει σωστούς χαρακτήρες και υγιείς σχέσεις μεταξύ τους και όχι το αντίστροφο. Ο αθλητισμός δεν έχει σχέση με τη βία και το μίσος. Σε μία πόλη ζούμε, τα παιδιά μας είναι συμμαθητές, συναθλητές, φίλοι, παίζουν στις γειτονιές μαζί. Αν και οι γονείς καταφέρουν να περάσουν το σωστό μήνυμα στα παιδιά τους, θα πάψουμε κάποια στιγμή να βλέπουμε άσχημες συμπεριφορές στα γήπεδα και βία που παραμορφώνει και ασχημαίνει τον αθλητισμό».
Κι αφού ξεκινήσαμε με τον Μπενίνι, ας κλείσουμε με μία δική του ατάκα: «Τα παραμύθια δεν μαθαίνουν στα παιδιά πως υπάρχουν οι δράκοι, αυτό το ξέρουν ήδη. Τους μαθαίνουν πώς οι δράκοι μπορούν να νικηθούν». Όπως μπορεί να νικηθεί και η βία, σε μία μελλοντική -καλύτερη - κοινωνία.
