Ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού διατηρεί κάποια μορφή σύνδεσης με τους τρομοκράτες, είτε μέσω άμεσης σχέσης, οικογενειακών δεσμών ή άλλων σχέσεων. Αυτοί οι στενοί δεσμοί δυσκολεύουν τα άτομα ή το ευρύτερο κοινό να αποστασιοποιηθούν από τη Χαμάς ή να φανταστούν μια βιώσιμη εναλλακτική λύση, αναφέρει η Jerusalem Post.
«Χαμάς ή κανείς»
Για πολλούς κατοίκους της Γάζας, ακόμη και εν μέσω της τρέχουσας καταστροφής, οποιαδήποτε άλλη επιλογή θεωρείται χειρότερη.
Το αίτημα του Ισραήλ για αποστρατιωτικοποίηση της Γάζας λαμβάνει ελάχιστη έως καθόλου υποστήριξη από το παλαιστινιακό κοινό. Παρά τις καταστροφές και τα βάσανα που προκαλούνται από τον συνεχιζόμενο πόλεμο, η Χαμάς εξακολουθεί να θεωρείται από πολλούς ως η νόμιμη μορφή «αντίστασης» στο Ισραήλ, ενισχύοντας τη θέση της ακόμη και όταν οι συνθήκες στη Λωρίδα επιδεινώνονται.
Γιατί δεν διαμαρτύρονται κατά της Χαμάς;
Η απάντηση βρίσκεται σε μια βαθιά ριζωμένη αίσθηση παραίτησης και στην ικανότητα του πληθυσμού να προσαρμοστεί σε ακραίες δυσκολίες. Οι αναλυτές επισημαίνουν τη μακρά ιστορία της Γάζας να αντέχει σε σκληρές συνθήκες, μαζί με μια αφήγηση δεκαετιών «σταθερότητας» που παραμένει βαθιά ενσωματωμένη στη συλλογική της ψυχή.
Σε ευαίσθητες περιοχές όπου έχει εμφανιστεί διαφωνία, η ομάδα έχει αναπτύξει ένοπλους πράκτορες και έχει λάβει έκτακτα μέτρα για να επιβεβαιώσει την κυριαρχία της, συμπεριλαμβανομένων αναφορών για απαγωγές, βασανιστήρια, ακόμη και εκτελέσεις.
Σύμφωνα με Ισραηλινούς στρατιωτικούς αξιωματούχους, η έλλειψη αξιόπιστης εναλλακτικής διακυβέρνησης στη Γάζα είναι ένας σημαντικός παράγοντας για τη συνέχιση της διακυβέρνησης της Χαμάς. Εάν εμφανιζόταν μια τέτοια επιλογή, θεωρούν ότι το κοινό αίσθημα θα μπορούσε να αλλάξει, προκαλώντας δυνητικά εκτεταμένες αναταραχές με στόχο την επιβολή αλλαγής.
Ωστόσο, οι απόψεις διίστανται, καθώς ορισμένοι πιστεύουν ότι η στόχευση μηχανισμών ανθρωπιστικής βοήθειας ή η διεκδίκηση του ισραηλινού ελέγχου στη διανομή τροφίμων θα μπορούσε να αποδυναμώσει την εξουσία της Χαμάς.
Λέγεται ότι η Χαμάς θεωρεί την πιθανή απώλεια του ελέγχου της στη διανομή τροφίμων ως σημαντική απειλή, γι' αυτό και φέρεται να έχει εκφράσει έντονη αντίθεση στην Αίγυπτο, το Κατάρ και άλλους περιφερειακούς φορείς.
