Ο κ. Σαμαράς έκανε μια ενδιαφέρουσα πολιτική ομιλία, χωρίς τη συνήθη επιθετική και οργίλη εκφορά, με σημεία μεγάλης διαύγειας αλλά και θολούρα για τις προθέσεις του. Δικαίως επέπληξε την κυβερνητική πλειοψηφία, ότι άφησε «ασκεπείς» τους γονείς και τους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών. Συνειδητά όμως απέφυγε να καταγγείλει την αναίσχυντη πολιτική εργαλειοποίηση και την ψυχική και συναισθηματική χειραγώγηση, ορισμένων εκ των οικογενειών των θυμάτων.
Ίσως, το απέφυγε, διότι στην εργαλειοποίηση της εθνικής τραγωδίας και των νεκρών, πλειοδοτεί αυτή τη φορά ο χώρος της σκληρής και ανορθολογικής δεξιάς με την οποία συνδέεται. Προκαλεί εντύπωση το γεγονός, ότι στην ομιλία του, όχι μόνο υιοθέτησε αλλά και μετέφερε ως τεκμήριο του πορίσματος, ότι στο τρένο υπήρξε άγνωστο φορτίο καυσίμων και το απέκρυψε η κυβέρνηση. «…Αποκαλύφθηκε ότι υπήρξε φοβερή πυρκαγιά και έκρηξη που δεν οφειλόταν στη σύγκρουση των 2 τρένων αλλά σε άγνωστο φορτίο καυσίμων.
Σίγουρα όχι από τα έλαια των μηχανών και η κυβέρνηση προσπάθησε από την αρχή να αποσιωπήσει την ύπαρξη αυτού του παράνομου φορτίου η ανάφλεξη του οποίου αύξησε και τον αριθμό των θυμάτων» ανέφερε επί λέξη ο πρώην πρωθυπουργός. Η απολυτότητα του διπλού συμπεράσματος περί παράνομου φορτίου καυσίμου και γνώσης της κυβέρνησης για αυτό, έχει απόλυτη αναλογία με τους ισχυρισμούς του Κυριάκου Βελόπουλου. Ανάλογη αντιστοιχία διαπιστώνεται με μια απλή αντιπαραβολή των λεγομένων τους, για τη σχέση με την Τουρκία, την πράσινη μετάβαση, την εκμετάλλευση του πλούτου (αερίου και υδρογονανθράκων), τον δικαιωματισμό και την woke ατζέντα, τους λαθρομετανάστες και τα κλειστά σύνορα, τον πόλεμο στην Ουκρανία, τη σχέση με τη Ρωσία, τον Τράμπ και τον Ρούμπιο, ακόμη και για το δημογραφικό.
Ο πρώην πρωθυπουργός κόπιαρε και αναπαρήγαγε μέχρι και το επιχείρημα του αρχηγού της Ελληνικής Λύσης ότι τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα επιδοτούνται περισσότερο από τα παιδιά στη χώρα. Οι κύριοι Σαμαράς και Βελόπουλος συμπίπτουν και σε κάτι άλλο απόλυτα: στη γραμμή ότι η Ν.Δ του Κ. Μητσοτάκη δεν συμπίπτει με την παράταξη.
« Η λαϊκή σήμερα κατακραυγή εναντίον της κυβέρνησης δεν αντανακλά πάνω σε αυτή την παράταξη. Το ξαναλέω δεν αντανακλά πάνω σε αυτή την παράταξη. Στο κάτω κάτω εμείς είμαστε η παράταξη που θεμελίωσε τους δημοκρατικούς θεσμούς στην Ελλάδα υπερασπίστηκε ελληνικές αξίες ταυτότητα οικογένεια ορθοδοξία και πάνω από όλα εμείς είμαστε η παράταξη που κράτησε τη χώρα αυτή όρθια σε στιγμές δύσκολες» ανέφερε χαρακτηριστικά.
Μια χονδροειδής προσπάθεια να αποσυνδέσει τον σημερινό πρωθυπουργό και αρχηγό της ΝΔ από την παράταξη της οποίας ηγείται σχεδόν μια δεκαετία και υπό την ηγεσία του κατέκτησε δυο θριαμβευτικές νίκες με πρωτόγνωρα ποσοστά, μετά μάλιστα την κατακρήμνιση το 2014 επί ηγεσίας Σαμαρά.
Γνέφοντας και παρακινώντας εμμέσως, τους γαλάζιους βουλευτές να αναζητήσουν ίσως αλλού τη γνήσια έκφρασή της παράταξης, ο Αντώνης Σαμαράς άφησε στη Βουλή ένα αμφίσημο παρών: « Σε ό,τι με αφορά, ούτε το φρόνημά μου μπορεί κανείς να διαγράψει, ούτε την αγάπη μου για την πατρίδα, ούτε τους αγώνες μου για την παράταξη, ούτε τις απόψεις μου, και βεβαίως ούτε και το δικαίωμα να προειδοποιώ ».
Οι προειδοποιήσεις του για τα αποτελέσματα του διχασμού, της διαίρεσης και της τοξικότητας, είναι λογικές και καλοδεχούμενες. Ομοίως, ειλικρινής φαντάζει και η αγωνία του για την απονομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος στη συνείδηση του ελληνικού λαού και την ανάγκη ενότητας μπροστά στους κινδύνους που προκαλεί ο πολυκερματισμός του κόσμου μας.
« Κύριες και κύριοι συνάδελφοι βρίσκομαι σε αυτή την αίθουσα από το 1977 και αν έχω κάποιο καθήκον πέρα από το να προειδοποιώ είναι να σας καλώ όλους να δούμε το μέλλον της χώρας μας μέσα από τέτοια μάτια ελπίδας. Δεν περισσεύει κανείς μας. Αλλά η αλαζονεία τέλος. Οι αδιέξοδες πολιτικές τέλος. Τα μισόλογα τέλος. Η δαιμονοποίηση διαφορετικών απόψεων τέλος. Για όλους.. Αυτή η ευκολία με την οποία συζητάμε πρόθυμα με τον εχθρό την ώρα που απαξιώνει ο ένας τον άλλον τέλος σήμερα… ελπίζω πως όλοι καταλαβαίνετε που βρισκόμαστε ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του» ολοκλήρωσε την παρέμβαση του.
Πλην όμως, ο ίδιος ως πρωθυπουργός, στη «μάχαιρα» είχε απαντήσει με «μάχαιρα». Στις κατηγορίες για γερμανοτσολιάδες, προδότες και πουλημένους δε γύρισε το μάγουλο από την άλλη. Πολέμησε μέχρις εσχάτων τον Αλέξη Τσίπρα που έριξε την κυβέρνηση του, και που ελεεινολογούσε. Η δική του ανεκτικότητα στον πόλεμο λάσπης και στην τοξικότητα ήταν τόσο μεγάλη, ώστε δεν παρέδωσε κανονικά την πρωθυπουργία αλλά άφησε το κλειδί στο χαλάκι του Μεγάρου Μαξίμου για να το βρει ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ.
Ενώ όταν τον έριξαν στο βούρκο της Νοβάρτις ως χρηματιζόμενο πρωθυπουργό απείλησε θεούς και δαίμονες ότι θα τους πάει μέχρι τέλους. Αν σήμερα ήταν στη θέση του νυν πρωθυπουργού να τον καταγγέλλει ο Κ. Βελόπουλος και η Ζωή Κωνσταντοπούλου ως δολοφόνο, αρχηγό μαφίας και ενορχηστρωτή της συγκάλυψης όλοι υποθέτουμε πως θα αντιδρούσε.
Από την ομιλία του έτερου πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, ξεχώρισε αφενός το μένος με το οποίο συνέκρινε εμμέσως την κυβέρνηση με την ιταλική μαφία, θέλοντας να εισφέρει με τη σειρά του «οξυγόνο» στην περαιτέρω ανάφλεξη της κοινωνίας και της πολιτικής ζωής, το ευθύ και σκληρό – κάτω από τη ζώνη - χτύπημα στον Αντώνη Σαμαρά. Αναζητώντας ξανά δικαίωση για το « λεφτά υπάρχουν» που είπε ως πρωθυπουργός, κάρφωσε τον κ. Σαμαρά : «Θα το επαναλαμβάνω: η κυβέρνηση δεν προχώρησε σε όσα έπρεπε να γίνουν στον σιδηρόδρομο ενώ τα χρήματα υπήρχαν…Ακόμη και όταν επιβάλαμε μεγάλες ποινές για λαθρεμπόριο πετρελαίου, η κυβέρνηση Σαμαρά τις έσβησε».
Το καρφί έμεινε αναπάντητο να συνδεθεί αυτοβούλως με την ομιλία Σαμαρά που ακολούθησε.
