«Σε όσους με κατηγόρησαν για την υπόθεση της εταιρίας ΑΠΟΛΛΩΝ απαντώ ότι έχω δικαστεί και αθωωθεί από ποινικό δικαστήριο το 2013, που με απάλλαξε ρητά από κάθε κατηγορία που σχετίζεται με όσα σήμερα μου καταλογίζει η αντιπολίτευση. Προσθέτω ότι από τη στιγμή που τελείωσε το δικαστήριο, δεν είχα καμία όχληση από καμία αρχή, παρόλο που άλλαξαν τόσες κυβερνήσεις…» έγραψε ο κ. Δοξιάδης ανακοινώνοντας την απόφαση του να παραιτηθεί.
Παραιτήθηκε ο μη πολιτικός Αρίστος Δοξιάδης που έχει αθωωθεί από ποινικό δικαστήριο το 2013, επειδή τον στοχοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν έχει τολμήσει να απαλλαγεί από τον καταδικασμένο αμετάκλητα από Ειδικό Δικαστήριο Νίκο Παππά. Ο κ. Παππάς που μετά την καταδίκη του είχε μπει μετά Βαΐων και κλάδων και…απειλών ξανά στο ψηφοδέλτιο με απόφαση Τσίπρα. Ο κ. Νίκος Παππάς ο οποίος διεκδίκησε την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, εκτελούσε καθήκοντα αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης για μεγάλο διάστημα και εξακολουθεί να δίνει «διαλέξεις» στη Βουλή για το κράτος δικαίου.
Οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι αναστηλώνουν χωρίς σοβαρή αντίκρουση, το ανύπαρκτο ηθικό τους πλεονέκτημα και τη βαρβαρότητα κατά των αντιπάλων τους.
Η αστική φιλελεύθερη δημοκρατία στη χώρα έχει παραδοθεί ξανά και ηττάται καθημερινά από τους Παππάδες, τους Παπαδόπουλους και τους Καραναστάσηδες.
Που να φτουρήσουν στην πολιτική άνθρωποι σαν τον Αρίστο Δοξιάδη.
Η παράδοση της πολιτικής στους μη έχοντες καμιά ηθική αναστολή και σε εκείνους που δεν ιδρώνει το αυτί τους, έχει ξεκινήσει από εποχή των Μνημονίων. Τότε που οι χρυσαυγίτες μπήκαν στη Βουλή ως τιμωροί και τροπαιούχοι με μηδενικά Πόθεν Έσχες και επίπεδο…τούβλου. Στη σημερινή Βουλή συναντώνται δε, σε όλες τις διακυμάνσεις του μαύρου.
Ο κ.Δοξιάδης καλά έκανε και προστάτευσε τον εαυτό του αν και αρκετοί πιστεύουν ότι όφειλε να μείνει και να το παλέψει. Η μάχη με τους γκεμπελίσκους και τον ολοκληρωτισμό δεν κερδίζεται από τους λίγους. Αν η πλειοψηφία έχει αποφασίσει να σπαταλήσει τη ζωή της και το μέλλον των παιδιών τους σε έναν ακόμη καταστροφικό χορό υπό το σύνθημα «τι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί;» δεν έχουμε δικαίωμα να ζητάμε από τους "Αρίστους" να βγουν μπροστά για να τους κατεδαφίσει το κύμα.
Ούτε είναι υποχρεωτική η πρόοδος, η ασφάλεια, και η ευημερία. Στη Δημοκρατία μπορεί να διαλέξει ο καθένας το αδιέξοδο του.
