Η Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) έχει ως θεσμικό ρόλο την προάσπιση των δικαιωμάτων των δημοσιογράφων, την προστασία της ελευθερίας του Τύπου και τη διασφάλιση της δεοντολογίας του επαγγέλματος.

Ωστόσο, τα πρόσφατα γεγονότα αναδεικνύουν μια εμφανή αντίφαση στη στάση της Ένωσης, η οποία εγείρει σοβαρά ερωτήματα για την την αμεροληψία της ή την μεροληψία της.

Λίγες ημέρες πριν, η επικεφαλής της «Πλεύσης Ελευθερίας», Ζωή Κωνσταντοπούλου, εξαπέλυσε ύβρεις και βαριές κατηγορίες εναντίον του δημοσιογράφου Άρη Πορτοσάλτε, κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής εκπομπής στον ΣΚΑΪ, χωρίς ο ίδιος να είναι παρών για να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

Η πράξη αυτή συνιστά μια σαφή επίθεση σε δημοσιογράφο-μέλος της ΕΣΗΕΑ από πολιτικό αρχηγό, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τις αρχές προστασίας της ελευθερίας του Τύπου που η Ένωση υποτίθεται ότι προασπίζει.

Παρ’ όλα αυτά, η ΕΣΗΕΑ δεν προέβη σε καμία ανακοίνωση ή ενέργεια για να στηρίξει το μέλος της, αφήνοντας να εννοηθεί πως η υπεράσπιση της ελευθερίας της έκφρασης είναι επιλεκτική.

Αντίθετα, σήμερα έγινε γνωστό πως η δημοσιογράφος Σοφία Γιαννακά εγκαλείται στο Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ, λόγω άρθρου γνώμης που έγραψε για τη Μαρία Καρυστιανού, αναφορικά με τον τρόπο που η τελευταία κινείται στη δημόσια σφαίρα.

Ενδεικτικό είναι ένα μέρος του σκεπτικού παραπομπής της, όπως έγινε γνωστό από δημοσίευση της Σοφίας Γιαννακά το οποίο αναφέρει πως η εν λόγω δημοσιογράφος δεν λαμβάνει υπόψιν της «την γενική κοινωνική απαίτηση για δικαιοσύνη, καθώς και τον αγώνα μιας μάνας για δικαίωση και τιμωρία των ενόχων».

Το γεγονός ότι η ΕΣΗΕΑ επιδεικνύει υπερβάλλοντα ζήλο στην πειθαρχική δίωξη μιας δημοσιογράφου επειδή διατύπωσε άποψη, την ίδια στιγμή που αδιαφορεί για την εξύβριση ενός άλλου μέλους της από πολιτικό πρόσωπο, αποδεικνύει τη μεροληπτική στάση της Ένωσης.

Αυτή η επιλεκτική αντιμετώπιση δεν μπορεί να ιδωθεί ανεξάρτητα από το πολιτικό πλαίσιο στο οποίο εκτυλίσσεται.

Η στάση της ΕΣΗΕΑ σε σχέση με τις αντιδράσεις για το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών και τις πολιτικές συνέπειες που ακολούθησαν καταδεικνύει μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Η Ένωση φαίνεται να λειτουργεί ως μηχανισμός υπεράσπισης συγκεκριμένων πολιτικών θέσεων, αντί να διατηρεί την ανεξαρτησία που επιβάλλει ο ρόλος της.

Όταν η σιωπή επιλέγεται σε περιπτώσεις που αφορούν την προστασία ενός δημοσιογράφου που δεν ευθυγραμμίζεται με την επικρατούσα πολιτική αφήγηση, ενώ αντίθετα ενεργοποιούνται πειθαρχικές διαδικασίες σε άλλες περιπτώσεις, τότε το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: η ΕΣΗΕΑ δεν λειτουργεί ως ανεξάρτητος θεσμός, αλλά ως εργαλείο επιβολής συγκεκριμένων πολιτικών απόψεων.

Η αξιοπιστία και η ακεραιότητα μιας δημοσιογραφικής ένωσης κρίνονται από τη συνέπειά της στην υπεράσπιση των δημοσιογράφων ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων ή θέσεων.

Δυστυχώς, η επιλεκτική στάση της ΕΣΗΕΑ θέτει σε αμφισβήτηση τον ίδιο τον ρόλο της ως θεματοφύλακα της ελευθερίας του Τύπου και της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.

Είναι επιτακτική ανάγκη να αποδείξει εμπράκτως ότι υπηρετεί την ελευθερία της έκφρασης και όχι κομματικές σκοπιμότητες

*Ο Σταύρος Γκουγκουλούδης είναι δικηγόρος