O Πάνος Θεοδωρίδης (1948) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, μεγάλωσε στα Γιαννιτσά, σπούδασε αρχιτεκτονική και συντήρηση μνημείων. Εργάστηκε ως αρχιτέκτονας, υπηρέτησε ως αναστηλωτής και δούλεψε σε ανασκαφές ελληνικών και ξένων αρχαιολογικών αποστολών. Στο ερευνητικό του έργο περιλαμβάνεται η μελέτη της ρωμαϊκής Εγνατίας Οδού, η μοναστηριακή αρχιτεκτονική, οι μεσαιωνικοί νερόμυλοι. Ασχολήθηκε συστηματικά με την ιστορική και μνημειακή τοπογραφία και από το 1965 εξέδιδε μέρος της ερευνητική του εργασίας σε έντυπα της Θεσσαλονίκης.
Παράλληλα, στα μέσα της δεκαετίας του 1960 άρχισε να δημοσιεύει ποίηση και πεζογραφία, κριτικές και άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες, σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και ιστολόγια. Μετέφρασε Στράβωνα, Αριστοφάνη και άλλους αρχαίους συγγραφείς, δύο βιβλία του Νίκολας Χάμοντ, επέβλεψε οδηγούς για την Κωνσταντινούπολη, τη Βουλγαρία και την Αλβανία. Στο έργο του περιλαμβάνονται ποιητικές συλλογές («Το Μανιτάρι», «Στην αγκαλιά της Ντεζιρέ», «Ποιήματα που θα χαθούν στην ομίχλη», «Αραμπιέν»), μυθιστορήματα («Το Θεόπαιδο», «Το ηχομυθιστόρημα του καπετάν Άγρα», «Η δεξιά ερωμένη, Εσπανιόλα»), πεζά («Τι εφύλαγεν αυτός ο χαμαιδράκων», «Το ροκ των Μακεδόνων», «Επέτειοι ή τα πράγματα όπως θα μπορούσαν να 'χουν γίνει», «Ύμνοι εναντίον γυναικών»), θεατρικά έργα, κινηματογραφικά σενάρια.
Υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής του Οργανισμού «Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997», ενώ χάρη σε αυτόν συγκεντρώθηκε ο πλούτος των ελληνικών γραμμάτων διαδικτυακά, στο Σπουδαστήριο του Νέου Ελληνισμού.
