Πενήντα ένα (51) χρόνια Μεταπολίτευσης ήταν αρκετά για να δοκιμαστούν διάφορα ιδεολογήματα, να γίνουν πολλά και απίθανα πειράματα Διακυβέρνησης. Όσο και αν το εξωτερικό περιβάλλον συνδιαμορφώνει και επιδρά στις πολιτικο-ιδεολογικές εσωτερικές εξελίξεις, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι η δική μας περίπτωση μέχρι πρόσφατα είχε το δικό της ξεχωριστό πρόσωπο.
Ένα είναι σίγουρο: στο πολυβασανισμένο κορμί της Ελλάδας λειτούργησαν συνδυασμοί δυτικής θεωρίας και ανατολίτικης πράξης! Μέχρι και την «πρώτη φορά Αριστερά» δοκιμάσαμε, με το δραματικά νηπιακό επιχείρημα «κάτσε να τους δοκιμάσουμε, πώς ξέρεις ότι θα πάμε κατά διαόλου με δαύτους;».
Ε ναι λοιπόν, καλά κάναμε και ζήσαμε την πολιτική αυτή φάρσα, αφού φαίνεται ότι αλλιώς δεν μπορούσε ο λαός να πειστεί ότι είναι επικίνδυνες ανοησίες οι κουβέντες «θα είναι μέρα μεσημέρι που η Μέρκελ θα υπογράψει τα θέλω μας» ή «go back madam Μέρκελ και Δ.Ν.Τ.»! Σήμερα ποιος λογικός άνθρωπος τολμά να αμφισβητήσει ότι αριστερός δρόμος δεν υπάρχει; Εκτός αν η Βόρεια Κορέα εμπνέει ακόμα εγχώριους επαναστάτες.
Αλλά υπήρξε ακόμη ένα θετικό απόνερο απ’ όλο αυτό. Μετατοπίστηκε η κυβερνησιμότητα της Χώρας από την κυρίαρχη Κεντροαριστερά στο πεδίο της Κεντροδεξιάς, αλλά με μία θεμελιώδη παραδοχή: ότι μαζί με τη δύναμη της υγιούς Δεξιάς ο χώρος του Κέντρου, το πολιτικό περιεχόμενο του Κέντρου ως σημείο ώσμωσης θεωριών, αξιών και του Μέτρου, είναι ο καταλύτης για την καλύτερη δυνατή εκδοχή κυβερνησιμότητας της Ελλάδας. Όπως και κάθε σύγχρονης Ευρωπαϊκής Χώρας. Χωρίς να παραβλέπεται το υπολογίσιμο σε κάποιους τομείς Έργο της Κεντροαριστεράς, είναι η Σύνθεση του Κέντρου που μαζί με το «σώμα» της Δεξιάς αυξάνουν τις προοπτικές για πραγματική πρόοδο και εκσυγχρονιστικές παρεμβάσεις. Τις προοπτικές για σύνδεση της Χώρας με τα παγκόσμια δρώμενα και τις εκάστοτε ευκαιρίες στο διεθνές περιβάλλον. Μακριά από τη γνήσια Συντήρηση της αριστερίστικης σκέψης και την εσωστρέφεια της Ακροδεξιάς.
Και επειδή στην πολιτική δεν υπάρχουν αδιέξοδα, είναι στο «χέρι» του Ορθού Λόγου του Κέντρου και της εξωστρεφούς Δεξιάς να μετατρέψουν τις σημερινές προκλήσεις σε ευκαιρία, να αντιτάξουν στην αντισυστημική απειλή την υπέρβαση, κόντρα στον ελκυστικό λαϊκισμό τη φιλολαϊκότητα. Να ελκύσουν πολίτες που αποστασιοποιούνται από την πολιτική, ή ακόμη και από χώρους που απογοητεύουν με το έλλειμμά τους σε καθαρές και εφαρμόσιμες προτάσεις.
Ιδίως τώρα, που, μετά την κατάρρευση των μύθων περί αριστερών δρόμων, είναι φανερό ότι η όποια φθορά της σημερινής Κυβέρνησης δεν συνοδεύεται από πρόταση Διακυβέρνησης άλλων κομμάτων! Τα οποία όσο δεν παραδέχονται ότι κυρίως είναι στραβός ο πολιτικός γυαλός τους, τόσο θα αποδίδουν την κύρια ευθύνη της ανεπάρκειάς τους στο ότι γενικά στραβά αρμενίζουμε.
Η χώρα προχωρά στον δρόμο της οικονομικής ανάπτυξης, της κοινωνικής στήριξης αλλά και εξέλιξης, καθώς και του υγιούς Πατριωτισμού, μακριά από αφελείς υπερδιεθνισμούς ή εθνικιστικές μισαλλοδοξίες. Μια τέτοια πραγματικότητα στην Ελλάδα -και παντού στη Ευρώπη- εκφράζεται μέσα από τη σύνθεση της ανοιχτόμυαλης Δεξιάς με το σφρίγος και την εκσυγχρονιστική μηχανή του Κέντρου. Έτσι παράγεται πραγματική πρόοδος και όχι με τη μόνιμη μιζέρια της Καταγγελίας που όσα δε φτάνει τα κάνει κρεμαστάρια.
Ακριβώς σε αυτόν τον Κόσμο κινείται ο Κυριάκος Μητσοτάκης και σε αυτόν τον δρόμο οφείλει η Κυβέρνηση να επιταχύνει το Έργο της.
Στον δρόμο της μετατροπής των πετυχημένων μακροοικονομικών δεικτών σε χειροπιαστά αποτελέσματα τσέπης και αγοραστικής δύναμης. Στον δρόμο της έμφασης στον μετασχηματισμό της Διοίκησης και των Εξουσιών σε πρότυπα Εμπιστοσύνης του πολίτη. Στον δρόμο της θωράκισης της χώρας με δύναμη αποτροπής, μέσα και από μια ισχυρή αμυντική βιομηχανία και επιχειρηματικότητα.
Κυρίως μέσα από μία επίθεση Αλήθειας προς τον λαό σε όλα τα παραπάνω, μια και το ισχυρότερο όπλο ενός Έθνους είναι το Φρόνημα της Αλήθειας.
Της Αλήθειας που μπορεί στην αρχή να σοκάρει, αλλά στο τέλος πάντα λυτρώνει.
*Ο Κωφίδης Θεοφάνης είναι Πολιτευτής της ΝΔ στη Ροδόπη, Πρόεδρος του Ομίλου Συνεύρεσης Ιδεών ΕΑΝΟΣ
