Αυτή η ομάδα έχασε έναν τίτλο, αλλά κέρδισε πολλά. Έκανε τον κόσμο του ΠΑΟΚ να ασχοληθεί ξανά με το μπάσκετ, μετά από πολλά χρόνια απαξίωσης. Επανέφερε τον ΠΑΟΚ στο διεθνές προσκήνιο και στο κορυφαίο επίπεδο των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, δίνοντας στην ομάδα το χαμένο της πρεστίζ και μία μεγάλη προβολή στα ξένα ΜΜΕ.
Ο μπασκετικός ΠΑΟΚ αναγεννήθηκε μέσα από τις στάχτες του, εξαιτίας της αυτοθυσίας του Θανάση Χατζόπουλου και της ικανότητας του «μαέστρου» Μάσιμο Καντσελιέρι να διευθύνει μία μπάντα με παίκτες, όχι ακριβοπληρωμένους, αλλά μαχητές, οι οποίοι ήταν συγκινητικοί και στον χθεσινό δεύτερο τελικό.
Η «προίκα» που αφήνει αυτός ο τελικός, δεν πρέπει να πάει χαμένη. Θα είναι κρίμα, κι άδικο. Ένας σοβαρός επενδυτής, με ηγέτη της διοίκησης τον Χατζόπουλο, εύκολα απογειώνει αυτή την ομάδα.
Η μαγιά υπάρχει. Ικανός πρόεδρος και προπονητής, που έχουν αποδεδειγμένα το «know-how», ένας κορμός καλών παικτών, σύγχρονο γήπεδο, πολύς κόσμος και βαριά ιστορία με δύο ευρωπαϊκά τρόπαια. Ένα… κλικ χρειάζεται, με 2-3 παίκτες, που θα κάνουν την διαφορά, για την εκτόξευση και την επιστροφή του ΠΑΟΚ στους τίτλους.
Αυτό έλειπε και στον χθεσινό δεύτερο τελικό. Ο παίκτης, που θα έπαιρνε την ομάδα στις πλάτες του στις κρίσιμες στιγμές.Ένας Πρέλιεβιτς, ένας Μπάρλοου, ένας Σάβιτς, ένας Σταυρόπουλος…
Δεν άντεξε στην πίεση
Η αλήθεια είναι, ότι δεν άντεξε στην πίεση η ομάδα του Καντσελιέρι. Αγχώθηκε, έκανε κακές επιλογές και όταν συνειδητοποίησε το πώς έπρεπε να παίξει στο δεύτερο ημίχρονο, με ένταση και επιθετική άμυνα, πήρε στο άψε - σβήσε 10 πόντους διαφορά. Γύρισε το παιχνίδι από το -10 (39-49, στο 20′), στο +10 (77-67), στο 3’18”, πριν από το τέλος.
Ωστόσο, στη συνέχεια, λύγισε πάλι από το άγχος του φαβορί. Θόλωσε το μυαλό. Έβγαλε, χωρίς λόγο, βιαστικές επιθέσεις των 8 δευτερολέπτων και έχασε το τρόπαιο στα σημεία. Ο Πάντζαρ και ο Φρέι με τέσσερις βολές κι ένα τρίποντο αντίστοιχα (81-77, στο 39′) έβαλαν τέλος στο όνειρο.
Τo είχε πει με την εμπειρία του ο Νίκος Βεζυρτζής, την παραμονή του αγώνα, στην συνέντευξή του στα Μακεδονικά Νέα. Φοβόταν μόνο την απειρία.
Δεν πειράζει, όμως. Αυτός ο ΠΑΟΚ κέρδισε την αγάπη και τον σεβασμό όλης της φίλαθλης χώρας, που καρδιοχτύπησε παρακολουθώντας τον τελικό του PAOK Sports Arena.
Κέρδισε την εκτίμηση και της μπασκετικής Ευρώπης. Ο πρόεδρος της FIBA Europe, Χόρχε Γκαρμπαχόσα, ο οποίος έκανε την απονομή του τροπαίου στους συμπατριώτες του, υποκλίθηκε στον ΠΑΟΚ.
Οι παίκτες του κόουτς Καντσελιέρι, μπορεί να μην είναι έμπειροι και πολύ σπουδαίοι, είναι, όμως, αληθινοί μαχητές. Έφεραν τον ΠΑΟΚ μία… ανάσα από έναν τίτλο (και μάλιστα ευρωπαϊκό), 26 χρόνια μετά το κύπελλο του 1999, που αποτέλεσε και το κύκνειο άσμα της μεγάλης μπασκετικής ομάδας του ΠΑΟΚ.
Τους άξιζε και η αποθέωση και το χειροκρότημα από τους 9.000 φίλους του ΠΑΟΚ στις εξέδρες. Τους άξιζε κάθε μπράβο, γιατί έδωσαν ξανά παλμό και… ζωή στο μπάσκετ της Θεσσαλονίκης, που φυτοζωούσε εδώ και πολλά χρόνια.
Τα δάκριά τους στο τέλος του αγώνα, ίσως είναι η αφετηρία για μία νέα αρχή. Μπορεί (όλοι το εύχονται) να γίνουν η αφορμή για να χτιστεί μία ομάδα, που θα ξαναφέρει μετά από πάρα πολλά χρόνια το μπάσκετ της Θεσσαλονίκης στη κορυφή! Γιατί ιστορία γράφουν πάντα οι παρέες…
