Ο ΠΑΟΚ πήρε το πρωτάθλημα πέρυσι και φέτος παρέδωσε αμαχητί τον τίτλο του, σηκώνοντας λευκή πετσέτα, όπως ακριβώς έγινε και το 2019.
Ο Άρης ξεκίνησε τη σεζόν εντυπωσιακά και την 9η αγωνιστική ήταν μόνος πρώτος στην βαθμολογία, δημιουργώντας υψηλές προσδοκίες για επιστροφή στην μεγάλη ομάδα της δεκαετίας του ‘70 και του ’80, αλλά πολύ γρήγορα κατρακύλησε στη γνωστή βαθμολογική του θέση, δηλαδή, πέμπτος.
Ο Ηρακλής άρχισε τη σεζόν με νέα ιδιοκτησία και μεγάλα όνειρα για την άνοδο στη φυσική του θέση, στη μεγάλη κατηγορία, αλλά σύντομα το όνειρο ξεθώριασε και από τους πρώτους μήνες βυθίστηκε στην εσωστρέφεια, με τη νέα διοίκηση να αλλάζει προπονητές σαν τα πουκάμισα και να ανοίγει εσωτερικά μέτωπα στρεφόμενη ανά περιόδους κατά του κόσμου της ομάδας. Κι αν δεν αναλάμβανε ο «θαυματοποιός» Παύλος Δερμιτζάκης, δεν θα υπήρχαν σήμερα ούτε μαθηματικές ελπίδες ανόδου.
Είναι προφανές, ότι λείπει το όραμα από την ποδοσφαιρική Θεσσαλονίκη. Και ποιος να το δημιουργήσει, άλλωστε; Οι κεφαλές των ομάδων δεν είναι εδώ, δεν αφουγκράζονται τον παλμό της πόλης. Ο Ιβάν Σαββίδης είναι μόνιμος κάτοικος Ροστόφ και έχει να έρθει σχεδόν έξι χρόνια στη Τούμπα. Ο Θόδωρος Καρυπίδης είναι μόνιμος κάτοικος Αθηνών, όπως και ο Παναγιώτης Μονεμβασιώτης, πηγαινοέρχονται ως επισκέπτες στη Θεσσαλονίκη.
Η ποδοσφαιρική Θεσσαλονίκη μένει κομπάρσος γι’ αυτό τον λόγο, με κάποια διαλείμματα από τον ΠΑΟΚ την τελευταία οκταετία, που δεν έχουν διάρκεια, παρότι υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις για το χτίσιμο μίας αυτοκρατορίας με αφετηρία το νταμπλ του 2019, το πρωτάθλημα του 2024 και τις τεράστιες οικονομικές δυνατότητες του Ιβάν Σαββίδη.
Η μοναδική χρονική περίοδος, κατά την οποία πήρε η Θεσσαλονίκη τα ηνία σε ένα άθλημα, ήταν τις δεκαετίες του ‘80 και του ‘90 στο μπάσκετ, με τις μεγάλες ομάδες του Άρη και του ΠΑΟΚ, που είχαν ηγέτες ανθρώπους της πόλης, «άρρωστους» με τις ομάδες τους, αλλά ευπρεπείς, που τους άρεσε ο ανταγωνισμός, χωρίς ακρότητες, όπως οι πρόεδροι των τίτλων σε Άρη και ΠΑΟΚ, Άκης Μιχαηλίδης και Νίκος Βεζυρτζής αντίστοιχα. Τυχαίο; Δεν νομίζω…
Θα πει κάποιος, ότι άλλαξαν οι εποχές και πλέον χωρίς το χρήμα να ρέει άφθονο δεν μπορείς να κάνεις τίποτα στον επαγγελματικό αθλητισμό. Σωστό είναι αυτό. Όμως και χωρίς ενσυναίσθηση δεν γίνεται τίποτα σε κανένα πεδίο. Και η ενσυναίσθηση απαιτεί, πρώτα απ’ όλα, άριστη γνώση και εξοικείωση με το περιβάλλον στο οποίο δραστηριοποιείσαι…
