Ο καθηγητής Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, έχοντας ζήσει επί σειρά ετών στη Γαλλία γνωρίζει από πρώτο χέρι το τι μπορούμε να περιμένουμε από εδώ και πέρα σε πολιτικό επίπεδο σε μια χώρα, που αποτελεί εκ των βασικών πυλώνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Εκτιμά ωστόσο, ότι στη Γαλλία δεν πρόκειται να υπάρξει αποσταθεροποίηση με διαδηλώσεις τύπου Τουρκίας, καθώς οι δύο χώρες κινούνται σε εντελώς διαφορετική τροχιά σε επίπεδο Δικαιοσύνης, ενώ δεν παραλείπει να ασκήσει έντονη κριτική σε όσα διαδραματίζονται το τελευταίο διάστημα στην ΕΕ, τονίζοντας ότι η Ένωση έχει ανάγκη από ηγετικές φυσιογνωμίες, οι οποίες θα δώσουν ένα νέο όραμα στην Ευρώπη.
Συνέντευξη στον Θωμά Καλέση
Κύριε Σπυρόπουλε πώς σχολιάζετε τις πολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία με την καταδίκη της Μαρίν Λεπέν;
Οπωσδήποτε αυτή η πρωτοβάθμια απόφαση περί υπεξαίρεσης δημόσιου χρήματος είναι ένα σοβαρό πλήγμα για την ίδια την Δημοκρατία και σε δεύτερο χρόνο για το ίδιο το κόμμα της Μαρίν Λεπέν. Σαφώς δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία, καθώς αναμένεται να προσφύγει και σε δεύτερο βαθμό και δεν ξέρω και μέχρι πού μπορεί να το τραβήξει. Αλλά εκ πρώτης όψεως το να δικαστεί ή να καταδικαστεί μια επικεφαλής -και μάλιστα με υψηλά ποσοστά- πολιτικός αρχηγός είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα.
Θεωρείτε ότι θα δούμε και στη Γαλλία διαδηλώσεις από υποστηρικτές της Λεπέν παρόμοιες με αυτές που σημειώνονται στην Τουρκία για τον Ιμάμογλου; Και το ρωτώ αυτό γιατί η Γαλλίδα πολιτικός έδειχνε να έχει ανοδικές δημοσκοπικές τάσεις;
Καταρχάς μιλάμε τώρα για δύο χώρες που βρίσκονται σε εντελώς διαφορετική τροχιά, με διαφορετικά εντελώς καθεστώτα. Η Δικαιοσύνη στην Γαλλία μέχρι σήμερα και πιστεύω και «αύριο», παραμένει ανεξάρτητη. Και επίσης οι ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί στην Γαλλία δεν διορίζονται από την κυβέρνηση, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες. Μάλιστα, η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα για την οποιαδήποτε αμφισβήτηση σε ενδεχόμενη απόφαση καταδίκης της Λεπέν.
Φρονώ δε, ότι δεν θα υπάρξουν διαδηλώσεις όπως αυτές που αναφέρατε ως παράδειγμα στην Τουρκία. Διότι πολύ απλά από τη μια πλευρά έχουμε ανεξάρτητη Δικαιοσύνη και από την άλλη πλευρά ένα κράτος, όπως η Τουρκία, όπου δεν υπάρχουν διακριτοί ρόλοι μεταξύ της εκτελεστικής και της δικαστικής εξουσίας.
Από εκεί και πέρα, δεν ξέρω αν η συγκεκριμένη απόφαση θα αποτελέσει πλήγμα για το κόμμα της Μαρίν Λεπέν στις επόμενες εκλογές, καθώς όσο παραμένουν τα κοινωνικά συνθήματα και τα οικονομικά ζητήματα, όσο παραμένει αυτή η κοινωνική και οικονομική δυστοκία χωρίς λύσεις, είναι δεδομένο πως το κόμμα της θα εξακολουθεί να συγκεντρώνει υψηλά ποσοστά.
Μπροστά στο ενδεχόμενο να επικυρωθεί και σε δεύτερο βαθμό η απόφαση και στην περίπτωση που η Μαρίν Λεπέν δεν μπορέσει τελικά να θέσει υποψηφιότητα στις επόμενες εκλογές, τι υπάρχει στο κόμμα της μετά; Διότι στο εξωτερικό φαίνεται τουλάχιστον ότι πρόκειται για ένα κόμμα προσωποπαγές.
Πάντα υπάρχουν σε αυτά τα προσωποπαγή κόμματα εναλλακτικές λύσεις. Βέβαια δεν γνωρίζω τι προβλέπει το Σύνταγμα σε αυτή την περίπτωση για να μπορώ να σας απαντήσω εάν μπορεί να κατέβει στις επόμενες εκλογές, ωστόσο σε όλα τα μεγάλα προσωποπαγή κόμματα υπάρχουν εναλλακτικές και το κόμμα της Λεπέν έχει διαδόχους για να κατέβουν στις εκλογές και να διεκδικήσουν ακόμη και την προεδρία.
Ούτως ή άλλως μιλάμε για ένα κόμμα που δεν δημιουργήθηκε πρόσφατα. Ακόμη φοιτητής ήμουν στην Γαλλία τη δεκαετία του '80 όταν ο πατέρας της Λεπέν ίδρυσε το κόμμα National, δηλαδή την Εθνική Συσπείρωση. Το βασικό σύστημα του κόμματος ανάγεται από πολύ πιο παλιά και συγκεκριμένα από την εποχή της αποικιοποίησης και της διαμάχης μεταξύ των Γκωλικών και των λεγόμενων Πατριωτών. Τότε σε αυτά τα γεγονότα συμμετείχε και ο πατέρας της Λεπέν σε μία στάση εναντίον του Ντε Γκωλ κατά τη διάρκεια του δεκαετούς πολέμου μεταξύ Γαλλίας και Αλγερίας, διότι διίσταντο οι απόψεις περί εκχωρήσεως της ανεξαρτησίας στην πρώην γαλλική Αλγερία που τότε ήταν ακόμη αποικία. Έχει δηλαδή ένα βαθύ ριζικό σύστημα. Ένα σύστημα που τώρα έχει εξαπλωθεί και στην κοινωνία και σε διάφορες επαγγελματικές συντεχνίες.
Με δεδομένο ότι πολιτικοί όπως ο Όρμπαν και η Μελόνι στέκονται στο πλευρό της Λεπέν, τι μπορεί να σημαίνει αυτή η απόφαση για την ΕΕ και τη μάχη που δίνει ενάντια στην Ακροδεξιά;
Εσείς τοποθετείτε το κόμμα της Λεπέν στην ακροδεξιά και σωστά θεωρείτε ότι το κάνετε, όμως εγώ δεν μπορώ να θεωρήσω ότι ένα κόμμα που εκπροσωπείται στο Κοινοβούλιο της Γαλλίας και οι θέσεις που έχει καταθέσει -έχοντας ρίξει μπόλικο νερό στο κρασί του- τοποθετούνται στην Άκρα Δεξιά. Είναι ένα κόμμα που τηρεί τις δημοκρατικές διαδικασίες, που εκλέγεται νομίμως από τη λαϊκή βούληση και δεν χαρακτηρίζεται από ακραίες τοποθετήσεις.
Οι Γάλλοι δεν ήταν ποτέ ακραίοι. Ποτέ το εκλογικό σώμα της Γαλλίας δεν επέβαλε έναν Χίτλερ. Το συγκεκριμένο κόμμα σέβεται και τηρεί τα δημοκρατικά πλαίσια και δεν παρεκτρέπεται.
Τώρα σ' ότι αφορά στην ΕΕ, κοιτάξτε. Κι εγώ ευρωπαϊστής είμαι και ανήκω στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια ως πολίτης, αλλά αυτή τη στιγμή κακά τα ψέματα, η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε ένα ευμενές χάος. Δύο λέξεις που υπογραμμίζονται και σημειώνονται με bold. Σε ένα ευμενές χάος. Γιατί να απομονώσουμε τον Όρμπαν και τη Μελόνι για παράδειγμα. Όταν συζητάμε για θέματα που αφορούν την άμυνα και την ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και γίνονται συζητήσεις επί συζητήσεων, συζητήσεις επί συζητήσεων, στη μία μετέχουν 6 ηγέτες, στην άλλη 27. Φαίνεται ότι δεν υπάρχει πυξίδα.
Ο Ντε Γκωλ που ήταν ένας πατριώτης, δεν ήταν ακροδεξιός και υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους ηγέτες του 20ου αιώνα και της Γαλλικής Δημοκρατίας και ένθερμος υποστηρικτής των ελληνικών θέσεων περί του Κυπριακού, περί των θέσεων έναντι της Τουρκίας κλπ κλπ δεν είχε σαν φιλοδοξία και σαν στόχο να αποδομήσει την ΕΕ και δεν την αποδόμησε.
Απλώς είπε ότι τον πρωτογενή τομέα, τον αγροτικό τομέα που είναι μείζον θέμα για την οικονομία μιας χώρας και παίζει καθοριστικό ρόλο στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της Γαλλίας, θέλω να το προστατεύσω και χρειάζομαι χρηματοδότηση και στήριξη. Τότε η Μ. Βρετανία είπε όχι. Και ο Ντε Γκωλ, πήρε το βαλιτσάκι του κι έφυγε για έξι μήνες, αφήνοντας κενή έδρα.
Εγώ σήμερα, λυπάμαι γι' αυτό το σχήμα, λυπάμαι γι' αυτήν τη λειτουργία και γι' αυτήν την προοπτική που δίνει αυτή η βαρύγδουπη γραφειοκρατία της ΕΕ. Η οποία που οδηγεί; Σε ατέρμονες συζητήσεις επί συζητήσεων και σε αδιέξοδα. Αν θέλετε εγώ προτιμώ ηγέτες όπως ο Ντε Γκωλ ή ακόμα και ο Μιτεράν, ηγέτες δηλαδή που υπήρξαν οραματιστές και θέλησαν να εξελίξουν την ΕΕ.
*Ο Γιώργος Σπυρόπουλος είναι καθηγητής Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας με σπουδές στη Γαλλία
