Όπως περιγράφει η ίδια, μεταξύ άλλων, βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν νομικό πόλεμο που έστησε ο φερόμενος ως θύτης σε βάρος της, ο οποίος αποσκοπεί στην αποθάρρυνση όσων βρίσκονται στο πλευρό της, σε αυτή τη δικαστική διαμάχη. Παράλληλα, η καταγγέλλουσα εκφράζει τη δυσφορία της αναφορικά με την καθυστέρηση εκδίκασης της υπόθεσης.
«Αυτή είναι η ελληνική πραγματικότητα σχετικά με τη δικαιοσύνη. Η διαδικασία σήμερα αναβλήθηκε λόγω παρέλευσης του ωραρίου. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Είμαστε όλοι υπ’ ατμόν και σύσσωμοι για να υποστηρίξουμε την αλήθεια. Έχουμε δεχθεί τεράστιο πόλεμο εγώ και οι μάρτυρες υπεράσπισής μου, από τον πρώην σύντροφό μου με αναρίθμητες μηνύσεις και αγωγές. Μου ασκεί ένα είδος τρομοκρατίας που έχει ως στόχο την αποθάρρυνση των μαρτύρων και όλων όσοι με στηρίζουν. Παραμένουμε όμως εδώ για να υποστηρίξουμε αυτό που από την πρώτη μέρα λέμε», περιγράφει η παθούσα στα Μακεδονικά Νέα.
Κληθείσα δε να σχολιάσει την εξέλιξη της υπόθεσης και τη στιγμή που θα χρειαστεί να θυμηθεί όσα κατήγγειλε πως έζησε στα χέρια του ίδιου της του συντρόφου, στο πλαίσιο της κατάθεσής της ενώπιον του δικαστηρίου, επισήμανε: «Είναι ένα βίωμα πολύ σκληρό που έχει χαραχτεί στην ψυχή μου. Κάθε γυναίκα που περνά κάτι τέτοιο την καταλαβαίνω απόλυτα. Δεν πρόκειται για μια επίθεση από έναν άγνωστο. Εδώ μιλάμε για ενδοοικογενειακή βία. Βία σωματική, αλλά και ψυχολογική που έρχεται μέσα από χειριστικές συμπεριφορές, προσβολές και υποτίμηση. Η αναβίωση δεν κλείνει εύκολα ως τραύμα στην ψυχή μιας γυναίκας. Η στάση που κράτησε ο πρώην σύντροφός μου μετά το επεισόδιο είναι εν μέρη κακοποιητική. Ζω τη μισή μου ζωή μέσα στις αίθουσες των δικαστηρίων. Αυτό σημαίνει εξάντληση ψυχολογική αλλά και οικονομική» εξηγεί στη συνέντευξή της η γυναίκα.
«Οι γυναίκες θα πρέπει να είναι ενημερωμένες για να μπορούν να συνειδητοποιήσουν αυτά που τους συμβαίνουν»
Κλείνοντας και θέλοντας να στείλει ένα μήνυμα αλληλεγγύης προς κάθε γυναίκα που υπέστη οποιασδήποτε μορφής κακοποιητική συμπεριφορά, υπογράμμισε: «Οι γυναίκες θα πρέπει να είναι ενημερωμένες για να μπορούν να συνειδητοποιήσουν αυτά που τους συμβαίνουν, όπως για παράδειγμα μια κακοποιητική συμπεριφορά. Πολλές φορές τα θύματα θεωρούν τον εαυτό τους υπαίτιο, ενώ οι θύτες φροντίζουν να τους καλλιεργούν τύψεις και ενοχές. Έτσι μια παθούσα αισθάνεται πως “δικαιούται” μια κακοποιητική συμπεριφορά. Κάθε γυναίκα οφείλει να μη φοβάται και να φεύγει μακριά από μια τέτοια σχέση. Να πατά γερά στα πόδια της και να αντιμετωπίζει με θάρρος και πυγμή αυτό που της συμβαίνει. Έτσι θα προχωρήσει στη ζωή της, κάνοντας καλύτερες επιλογές».
