Κάποιος θα ρωτήσει προς τι αυτή η απαισιοδοξία; Απαντώ: δεν πρόκειται για απαισιοδοξία αλλά για ρεαλισμό. Σχεδόν σε όλα τα μεγάλα έργα της Θεσσαλονίκης ο χρόνος αποπεράτωσης είναι διπλάσιος ή και τριπλάσιος από τα ανάλογα έργα του Λεκανοπεδίου, αν και τα μεγέθη δεν είναι συγκρίσιμα. Π.χ, η έκταση του μετρό της πόλης μας δε συγκρίνεται με αυτή του αθηναϊκού μετρό. Οπότε πάμε παρακάτω.
Για την ΔΕΘ το ρεαλιστικό σχέδιο είναι να αναδιαμορφωθεί ο υπάρχων χώρος. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει άλλο πρότζεκτ. Όλα τα υπόλοιπα είναι ιδέες. Το ερώτημα πλέον που τίθεται είναι το κόστος του έργου και η σχέση μεταξύ πρασίνου και κτισμένης επιφάνειας. Το πρόβλημα, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται τεχνοκρατικό όμως, σε τελική ανάλυση, είναι ιδεολογικό.
Η Αριστερά, εχθρός κάθε επενδυτικής ιδιωτικής πρωτοβουλίας, επιμένει στη λύση του Μητροπολιτικού πάρκου -τα ίδια υποστήριζε και για τα 6.500 στρέμματα στο Ελληνικό- προωθώντας και την ιδέα ενός δημοψηφίσματος. Να υπενθυμίσω και το δημοψήφισμα για τη μη ιδιωτικοποίηση του νερού, μια πράξη ακτιβισμού στο όριο της θυμηδίας. Φυσικά αυτή η πρόταση δεν απαντά σε μια σειρά από ερωτήματα, όπως το κόστος συντήρησης ενός τόσο μεγάλου πάρκου, τα ζητήματα ασφάλειας που θέτει για τους κατοίκους της περιοχής και φυσικά δεν απαντά στο βασικό ερώτημα πού θα μετεγκατασταθεί η ΔΕΘ.
Από την άλλη πλευρά, διαβάζω πως για να καταστεί αποδοτική η επένδυση θα πρέπει να αναγερθεί ένα πολυόροφο ξενοδοχείο, κάτι που με κάθε βεβαιότητα θα αλλοιώσει τη φυσιογνωμία όλης της περιοχής και θα «θάψει» τα παραδοσιακά περίπτερα που κρίθηκαν διατηρητέα. Επί πλέον προβλέπεται και ένα εμπορικό κέντρο, αμφιβόλου χρησιμότητας, που θα προσθέσει και άλλον έναν όγκο μέσα στον συγκεκριμένο χώρο. Τελικά όμως τα πάντα εξαρτώνται από το κόστος της όλης επένδυσης και το πώς κατανέμονται τα κεφάλαια. Κανένας επενδυτής δεν επενδύει για να χάσει τα λεφτά του.
Μήπως μπορεί να υπάρξει ένα πιο ελαφρύ οικονομικά πρότζεκτ; Με μικρότερες αλλά πιο ουσιαστικές παρεμβάσεις; Αρχικά το πλάνο κινούνταν γύρω από τα 150 εκατομμύρια. Σήμερα ακούγονται κάτι θηριώδη ποσά που δεν μπορεί να αποσβεστούν παρά μόνον με θηριώδεις κατασκευές. Και κάπου εδώ βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή.
Οι πιέσεις από όλες τις πλευρές είναι μεγάλες και αυτοί που θα αποφασίσουν θα βρεθούν μπροστά σε προβλήματα πολιτικά, νομικά, οικονομικά. Πολύ φοβούμαι πως τελικά το μόνο που θα απομείνει από όλη αυτή την υπόθεση θα είναι ακόμα μερικές καλοπληρωμένες μελέτες, σίγουρα ένα…δημοψήφισμα αγνώστων λοιπών στοιχείων και ακόμα μια εστία καυγά για την πόλη μας.
Να μην εκπλαγούμε αν δούμε το σύνθημα «έγκλημα στη ΔΕΘ».
