Πέντε σύγχρονες καλλιτέχνιδες αναδεικνύουν την προσωπική μνήμη, την ταυτότητα και τον κοινωνικό ρόλο των γυναικών στον 21ο αιώνα. Κάθε έργο προσκαλεί τους θεατές να αναστοχαστούν ιστορίες και διαδρομές αναμνήσεων, ενώ αποκαλύπτει τη δυναμική παρουσία των γυναικών στην τέχνη και την κοινωνία.
Τα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνουν την Παρασκευή 4 Απριλίου 2025 και ώρα 18:00, στην Αίθουσα Αλέξανδρος Χαΐτογλου στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα (Προξένου Κορομηλά 23). Την έκθεση θα εγκαινιάσει η Πρέσβης Ελένη Βακάλη, Επικεφαλής του Γραφείου Συνδέσμου της Ελλάδας στην Πρίστινα. Την επιμέλεια της έκθεσης έχει η Σταυρούλα Μαυρογένη, Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Διευθύντρια ΚEMIT- ΙΜΜΑ και τον συντονισμό η Αθηνά Παυλίδου, Φιλόλογος-Μουσειολόγος, Διευθύντρια ΙΜΜΑ.
Στους χώρους του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα παρουσιάζουν εικαστικές δημιουργίες τους οι καλλιτέχνιδες Ελένη Θεοφυλάκτου, Μαρία Κομπατσιάρη, Σπυριδούλα Πολίτη, Ιωάννα Τερλίδου και Ζέφη Τιφτικτσόγλου. Οι πέντε γυναίκες εικαστικοί ενώνουν την τέχνη τους στρέφοντας το βλέμμα τους στις γυναικείες εμπειρίες ανά τους αιώνες και προβάλλοντας τον ρόλο της γυναίκας στην κοινωνία του 21ου αιώνα. Κοινό χαρακτηριστικό της δουλειάς τους είναι η παρουσίαση «αναμνήσεων», τις οποίες κουβαλάει κάθε γυναίκα μέσα από την προσωπική της ιστορία και το οικογενειακό της παρελθόν.
Όπως σημειώνει η επιμελήτρια της έκθεσης Σταυρούλα Μαυρογένη: «Είμαστε οι “αναμνήσεις” μας. Μέσα από αυτές, αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας, κινούμαστε, σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε, σχεδιάζουμε και δημιουργούμε. Η ικανότητά μας να θυμόμαστε καθορίζει την προσωπική μας ταυτότητα και επηρεάζει τις αποφάσεις μας».
«Η ιδέα για την έκθεση ξεκίνησε από την Πρίστινα, όπου ήδη παρουσιάσαμε την έκθεση με μεγάλη επιτυχία. Η Πρέσβης Ελένη Βακάλη σκέφτηκε πως ήταν μια καλή ευκαιρία να προβληθεί η δουλειά σύγχρονων Ελληνίδων καλλιτεχνών», εξηγεί η κ. Μαυρογένη.
Κολάζ, εγκαταστάσεις, υφαντά
Η εικόνα της γυναίκας, ως σύμβολο, υπήρξε και παραμένει μια σταθερή πηγή έμπνευσης στην τέχνη. Η έκθεση χαρακτηρίζεται από πλουραλισμό στα εικαστικά μέσα, με έργα που αγγίζουν τον θεατή μέσα από την ποικιλομορφία και την ευρηματικότητα των υλικών. Από κολάζ και εικαστικές εγκαταστάσεις, υφαντική και ζωγραφική, τα έργα αποκαλύπτουν πτυχές της γυναικείας ταυτότητας και εμπειρίας, αναδεικνύοντας τη σύνδεση με την προσωπική ιστορία και το οικογενειακό παρελθόν.
«Οι καλλιτέχνιδες συνδέονται με την εσωτερική μνήμη που εκφράζεται με διαφορετικούς τρόπους και αφορά την αναζήτηση της γυναικείας ταυτότητας — το “ποιος είμαι”», παρατηρεί η κ. Μαυρογένη. «Η μνήμη που μας ακολουθεί αδιάκοπα, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, καθορίζει τις ζωές μας. Ήταν σημαντικό να αποτυπώσουμε την ομορφιά που μπορούμε να προσφέρουμε στον κόσμο. Εμείς, οι γυναίκες, είμαστε οι πυλώνες των κοινωνιών. Πρέπει να χαιρόμαστε το παρόν και να αποδεχτούμε το πέρασμα του χρόνου».
Τα έργα της Σπυριδούλας Πολίτη δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Η δημιουργός χρησιμοποίησε κομμάτια από παλιά σεντόνια της μητέρας της, που φέρνουν στο νου οικογενειακές αναμνήσεις της, καθώς και στοιχεία που παραπέμπουν σε εκδρομές με την αδελφή της. Ανάμεσα τους, ο επισκέπτης θα δει και ένα τζιν παντελόνι, το ρούχο που κάποια εποχή σηματοδότησε την απελευθέρωση της γυναίκας.
Έργα της Σπυριδούλας Πολίτη
Η Ιωάννα Τερλίδου, δημιουργός από τον Βόλο, παρουσιάζει υφαντά που μεταφέρουν τη διαδικασία ύφανσης ως τον μικρόκοσμο των γυναικών, τα όνειρα και τις σκέψεις τους. Η παρουσίαση πλαισιώνεται από αδράχτια και σφονδύλια, όπως κι έναν μικρό αργαλειό, που πρόσφερε το Λαογραφικό Μουσείο Μακεδονίας Θράκης δίνοντας στους επισκέπτες τη δυνατότητα να δουν πώς η παράδοση συνυπάρχει με τη σύγχρονη ζωή, είναι κάτι που κουβαλάμε μέσα μας.
Έργα της Ιωάννας Τερλίδου
Η Ζέφη Τιφτικτσόγλου παρουσιάζει μια εικαστική εγκατάσταση, στην οποία στρώνει το τραπέζι για τους επισκέπτες, με την επιγραφή από νέον «love me don’t eat me». «Το τραπέζι είναι γεμάτο με γλυκά, ενώ δίπλα παρουσιάζεται ένα φόρεμα σε κούκλα, το μισό από το οποίο καλύπτεται από χαρτί, αναδεικνύοντας τον τρόπο που η κοινωνία συχνά “καμουφλάρει” τη ζωή των γυναικών, τη βάζει σε νόρμες», επισημαίνει η επιμελήτρια της έκθεσης.
Έργα της Ζέφης Τιφτικτσόγλου
Η Μαρία Κομπατσιάρη στρέφει το ενδιαφέρον της στις ανησυχίες για το περιβάλλον και δημιουργεί έργα από ανακυκλωμένο χαρτί, δουλεμένο στο χέρι. Τα έργα της, ειλητάρια που παραπέμπουν σε θρησκευτικά κείμενα, φτιαγμένα από φθαρτό υλικό, οδηγούν σε σκέψεις για τη φύση και την οικολογία, ενώ παράλληλα παρουσιάζει ως εγκατάσταση τη δουλειά της «Βιβλία της γνώσης».
Έργα της Μαρίας Κομπατσιάρη
Η Ελένη Θεοφυλάκτου συμμετέχει στην έκθεση με έργα που έχουν δημιουργηθεί με την τεχνική του κολάζ. Πρόκειται για κατά κανόνα μικρού μεγέθους έργα, που απεικονίζουν αντικείμενα της καθημερινής ζωής, όπως ένα φουλάρι, μία κοσμηματοθήκη, μία φοντανιέρα με σοκολατάκια, ένας καθρέφτης. «Στην ουσία είναι στοιχεία του γυναικείου κόσμου, είναι ο μικρόκοσμός μας τον οποίο συχνά προσπαθούμε να αποποιηθούμε», παρατηρεί η κ. Μαυρογένη.
Διάρκεια έκθεσης: 4 Απριλίου – 31 Ιουλίου 2025
