Οι δημιουργοί της, η Αμάλθεια Χατζηιωάννου και η Γεωργιάννα Αβραμίδου, παραπέμπουν με τον τίτλο Floralia στη ρωμαϊκή γιορτή προς τιμήν της θεάς Flora – προστάτιδας της φύσης, των λουλουδιών και της γονιμότητας αλλά και στα αρχαιοελληνικά Ανθεστήρια. Όπως εξηγούν οι καλλιτέχνιδες, η έκθεση είναι «μια γιορτή της αναγέννησης, της μετάβασης, της ζωής και του θανάτου, ένας ύμνος στην ομορφιά που υπάρχει μόνο επειδή είναι εφήμερη.Τα έργα αυτά δεν αποτυπώνουν μόνο το εφήμερο της στιγμής, αλλά την ίδια τη ροή του χρόνου. Δεν είναι μια προσπάθεια να τον σταματήσουμε, αλλά να τον κατανοήσουμε».
Γεωργιάννα Αβραμίδου – Αμάλθεια Χατζηιωάννου
Το πρώτο πράγμα που υποδέχεται τον επισκέπτη στην είσοδο της γκαλερί είναι η μυρωδιά της ακακίας. Και πιο μέσα λουλούδια, τριαντάφυλλα, γαρύφαλλα, ηλιοτρόπια, σπάρτα, στερλίτσιες ή πουλιά του παραδείσου, τουλίπες, γαϊδουράγκαθα και μιμόζες από τη Χαλκιδική – όλα ενορχηστρωμένα σε μια αρμονική έκρηξη χρωμάτων και αρωμάτων. Η φύση κυριαρχεί. όχι ως διακοσμητικό στοιχείο, αλλά ως ενεργή παρουσία.
«Η ιδέα ξεκίνησε τυχαία, στον δρόμο», λέει η Γεωργιάννα Αβραμίδου. «Είδα την Αμάλθεια να κρατά μια τεράστια ανθοδέσμη – κάτι που δεν συνηθίζεται. Μιλήσαμε και συνειδητοποιήσαμε πως και οι δυο αγαπάμε βαθιά τα λουλούδια. Θέλαμε να κάνουμε κάτι μαζί, κάτι που να τιμά τα λουλούδια χωρίς να τα φυλακίζει».
Η Γεωργιάννα Αβραμίδου δουλεύει με ζωντανά άνθη και αγριολούλουδα που μάζεψε από αγρούς, άκρες δρόμων, κήπους. «Κάθε λουλούδι είναι κάτι μοναδικό. Η ακακία στην είσοδο, τα τριαντάφυλλα από τον κήπο της γιαγιάς μου, όλα αφηγούνται τις μικρές ιστορίες τους μέσα στην έκθεση», σημειώνει.
Από την άλλη, η Αμάλθεια Χατηζιωάννου «παγώνει τον χρόνο», μετατρέποντας το εφήμερο σε διαρκές μέσα από αποξηραμένα λουλούδια που ενσωματώνει σε πίνακες, κολλάζ και κοσμήματα. «Φτιάχνω κοσμήματα με λουλούδια που σφραγίζονται μέσα σε γυαλί, για να διατηρηθούν. Είναι σαν να παίρνουν μία δεύτερη ζωή. Η αποξήρανση για μένα δεν είναι το τέλος, είναι ένα στάδιο μεταμόρφωσης», εξηγεί.
Οι συνθέσεις της έκθεσης «Floralia» κινούνται ανάμεσα στο τώρα και το διαχρονικό, στο άγριο της φύσης και το επιμελώς φροντισμένο του εργοστασίου. «Η φύση είναι τέχνη. Ένα τριαντάφυλλο από μόνο του είναι έργο τέχνης. Έτσι το αντιμετωπίζουμε: τα λουλούδια τα βλέπουμε ως έργα τέχνης – έχει μπει πολλή σκέψη από τη φύση, αγάπη και αρμονία», λέει η Γεωργιάννα Αβραμίδου.
Η έκθεση κινείται σε μονοπάτια φιλοσοφικής σκέψης, την ιδέα της γέννησης και του θανάτου, της φθοράς, του κύκλου της ζωής, της παρουσίας και της απουσίας. Ένα από τα έργα φέρει τον τίτλο «Ο κήπος των αποχαιρετισμών». Πρόκειται για μια πιατέλα με χώμα και ένα κουτί με σποράκια από θρούμπι και λεβάντα. Ο επισκέπτης καλείται να πάρει ένα σποράκι, να κλείσει τα μάτια, να σκεφτεί τι θέλει να αφήσει πίσω – και να το φυτέψει. «Μπορεί κάτι που φεύγει, να ανθίσει ξανά, σε άλλο χρόνο», λέει η Αμάλθεια Χατζηιωάννου.
Ένα άλλο έργο τιτλοφορείται «Έχε το νου σου ότι ακόμη και ο αέρας που θα σε πετάξει από το δρόμο σου ονομάζεται μεταμορφωτική επανασυγκρότηση». Είναι μια συνεργασία των δημιουργών της έκθεσης με δύο πηλοπλάστριες. Στο έργο αυτό το κεντρικό στοιχείο είναι ένα φουρφούρι από ραδίκι – το λουλούδι που με ένα φύσημα χάνεται, σπέρνοντας όμως ζωή. «Ο άνεμος που σε σκορπά, μπορεί να γίνει κι αυτός αρχή», λένε οι δύο καλλιτέχνιδες.
Το ταξίδι της Floralia επρόκειτο να διαρκέσει μόλις τρεις ημέρες, όμως αποφασίστηκε να παραταθεί μέχρι τις πρώτες ημέρες του Μαΐου. Στο μεταξύ, τα άνθη θα αρχίσουν να μαραίνονται, πράγμα που δεν ανησυχεί τις δύο δημιουργούς – το αντίθετο. «Αφήνουμε τα έργα να ακολουθήσουν τον φυσικό κύκλο τους. Όπως στη φύση, έτσι κι εδώ, υπάρχει η ομορφιά του τέλους – και η υπόσχεση μιας νέας αρχής», λένε.
Η έκθεση είναι, τελικά, μια ελεγεία στην ομορφιά της φύσης, αλλά και στην ίδια τη φύση της ομορφιάς: εφήμερη, εύθραυστη και -ακριβώς γι’ αυτό- πολύτιμη. Και ίσως, όπως υπενθυμίζει η Γεωργιάννα Αβραμίδου, «δεν χρειάζεται κάποιος ειδικός λόγος για να κρατάς μια ανθοδέσμη. Όπως δεν χρειάζεται κάποιος λόγος για να χαίρεσαι. Η άνοιξη είναι εδώ. Ας την γιορτάσουμε».
