Μιλώντας στα Μακεδονικά Νέα - mkdn.gr, η Πνευμονολόγος και Διευθύντρια του Πνευμονολογικού - Ογκολογικού Τμήματος του Αντικαρκινικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης «Θεαγένειο», Θεοδώρα Τσιούδα εξηγεί ότι το ΑΠΘ δεν είναι το μοναδικό εκπαιδευτικό ίδρυμα στο οποίο έχει εντοπιστεί αμίαντος, καθώς στη Θεσσαλονίκη υπήρχαν ακόμα και κατασκευές σε σχολεία από το υλικό αυτό:
«Πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, καθώς η ύπαρξη αμιάντου αποτελεί γενεσιουργό αιτία για την εμφάνιση κακοήθους μεσοθηλιώματος» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Να σημειωθεί, ότι το κακόηθες μεσοθηλίωμα είναι μια σπάνια μορφή καρκίνου που αφορά στη λεπτή μεμβράνη που περιβάλλει του πνεύμονες και ονομάζεται υπεζωκότας. Πρόκειται για πολύ σοβαρή πάθηση, η οποία και επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου. Τα άτομα που νοσούν από κακόηθες μεσοθηλίωμα είναι συνήθως μεγαλύτερα των 50 ετών.
Όμως στο ιατρικό ιστορικό του αντικαρκινικού νοσοκομείου η κα. Τσιούδα έχει κληθεί να αντιμετωπίσει ανάλογα περιστατικά και σε νεότερες ηλικίες. «Υπήρξε ένα περιστατικό με έναν νεαρό φοιτητή ο οποίος στο παρελθόν μαθήτευε σε λυόμενο σχολείο με αμίαντο σε περιοχή της Θεσσαλονίκης και το θρανίο του βρισκόταν ακριβώς κάτω από υδροροή. Στα 26 του διαγνώστηκε με κακόηθες μεσοθηλίωμα» προσθέτει η διευθύντρια του Πνευμολογικού και Ογκολογικού Τμήματος του Θεαγενείου.
Ούτε αυτό όμως είναι το μοναδικό περιστατικό. «Σε όλο αυτό το διάστημα έχουμε κληθεί να αντιμετωπίσουμε και δύο ακόμη περιστατικά από σχολεία που είχαν αμίαντο. Το πρώτο αφορά μια γυναίκα η οποία ήταν καθαρίστρια σε ένα τέτοιο σχολικό συγκρότημα και το δεύτερο και πιο πρόσφατο μια εκπαιδευτικό που εργαζόταν σε σχολείο προκάτ, πολύ ενεργή στην εργασία της», λέει η κα. Τσιούδα.
«Και δεν είναι μόνο στα σχολικά συγκροτήματα, αμίαντος υπάρχει ακόμα και σε κάποιες εξοχικές κατοικίες της Χαλκιδικής διότι κάποιοι δεν έχουν φροντίσει να απομακρύνουν σκεπές κατασκευασμένες από Ελλενίτ, ενώ σε άλλες περιπτώσεις μπορεί κάποιος να εντοπίσει αμίαντο και σε μπαλκόνια διαμερισμάτων στην πόλη. Επαναλαμβάνω όμως, ότι αυτό είναι πολύ επικίνδυνο διότι η επαφή για μεγάλο χρονικό διάστημα με σωματίδια αμιάντου, αποτελεί τη νούμερο ένα αιτία για την εμφάνιση της συγκεκριμένης νόσου» προσθέτει.
Το εργοστάσιο «Ελλενίτ» και η απαγόρευση χρήσης του
Αξίζει να σημειωθεί ότι από το 2005 κι έπειτα η χρήση αμιάντου έχει απαγορευτεί και στην Ελλάδα, αφού το υλικό κρίθηκε καρκινογόνο. Θυμίζουμε δε, ότι το συγκεκριμένο ορυκτό χρησιμοποιείται σε κατασκευαστικά υλικά (πλάκες οροφής και δαπέδου Ελλενίτ, σωλήνες, ηλεκτρικές - θερμικές μονώσεις), σε συσκευές καθημερινής χρήσης (ηλεκτρικά σίδερα, πιστολάκια για τα μαλιά) και στην αυτοκινητοβιομηχανία (φρένα, συμπλέκτες).
Χαρακτηριστικό παράδειγμα στην Ελλάδα αποτελεί το εργοστάσιο «Ελλενίτ» που εγκαινιάστηκε στη Νέα Λάμψακο (μια περιοχή κοντά στη Χαλκίδα) το 1961 και λειτούργησε μέχρι το 1990. Μέχρι να κατεβάσει ρολά στοιχεία αναφέρουν πως 72 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους από αμιάντωση ή από διάφορες μορφές καρκίνου. Και κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητα για τους κατοίκους της Λάμψακου που έμεναν σε απόσταση... αναπνοής από το εργοστάσιο το οποίο σήμερα έχει κατεδαφιστεί.
