Διεκδικεί τον τίτλο του πολιτικού αυτόχειρα αφού, εγκλωβισμένο ανάμεσα στο ένδοξο χθες και το νωθρό σήμερα, ο άλλοτε ένας από τους δυο πυλώνες του μεταπολιτευτικού δικομματισμού, κατάφερε μέσα σε λίγες εβδομάδες από αξιωματική αντιπολίτευση, έστω και από πολιτική… καραμπόλα, να γίνει… ουρά της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Και κάπου εκεί χάθηκε ίσως η (τελευταία;) ευκαιρία να επανακάμψει δημοσκοπικά και κοινωνικά.
Η άνοδος των «πράσινων» ποσοστών που κατέγραψαν οι εταιρίες δημοσκοπήσεων τον περασμένο Νοέμβριο, λίγο μετά την επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη, αποδείχθηκαν πολιτικά… παλάτια στην άμμο και σήμερα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ευχάριστη μακρινή ανάμνηση. Και πώς μπορεί να είναι διαφορετικά όταν η Χαριλάου Τρικούπη έχει ως στρατηγική στόχευσή της να κινείται στα όρια του αντισυστημισμού και να απέχει ελάχιστα από το να χαρακτηριστεί (πια) κόμμα διαμαρτυρίας, εφαρμόζοντας τη συνταγή του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ της περιόδου 2012; Μόνο που οι εποχές έχουν αλλάξει αφού η κοινωνία, από τη μια πλευρά απαιτεί δικαίως την αλήθεια και την απονομή δικαιοσύνης για το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, από την άλλη, όμως, αρνείται να εργαλειοποιηθεί όπως συνέβη στο πρόσφατο παρελθόν.
Όπως συμβαίνει σε όλη τη χώρα, έτσι και σε επίπεδο Θεσσαλονίκης το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε μια διαρκή… κατηφόρα. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και στις εσωκομματικές εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου, στα εκλογικά κέντρα της Α’ Θεσσαλονίκης ο Νίκος Ανδρουλάκης ήταν δεύτερος, πίσω από την Άννα Διαμαντοπούλου, έστω και αν τους χώριζαν μόλις 218 ψήφοι. «Αυτό συμβαίνει όταν αφήνεις τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας δίχως εκπροσώπηση στη Βουλή και βάζεις τον εγωισμό σου πάνω από το συμφέρον του κόμματος» σχολιάζουν δηκτικά παλαιά τοπικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ στη Θεσσαλονίκη, τα οποία έχουν επιλέξει εδώ και καιρό τον δρόμο της αποστασιοποίησης από τη νέα ηγεσία, ενθυμούμενα την επιλογή του Νίκου Ανδρουλάκη να κρατήσει εκείνος την έδρα στην πρώτη εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης, εξοστρακίζοντας με αυτόν τον τρόπο τον εκλεγμένο Χάρη Καστανίδη. Εκείνη η «πληγή» δεν έκλεισε ποτέ και συνεχίζει να «αιμορραγεί» για το ΠΑΣΟΚ σε τοπικό επίπεδο.
Οι σχέσεις των «προεδρικών» με τα λεγόμενα «ιστορικά στελέχη» δεν αποκαταστάθηκαν ποτέ στη Θεσσαλονίκη, με τους πρώτους να παριστάνουν πως δεν… βλέπουν τους δεύτερους και τους δεύτερους να αρνούνται να δώσουν τη μάχη για τους πρώτους και να τους χρεώνουν ότι αναζητούν επίμονα και φαντάζονται διαρκώς εσωτερικούς εχθρούς. «Είναι το μόνιμο άλλοθι τους» σχολιάζουν.
Ακόμα και οι «μετεγγραφές» της Ράνιας Θρασκιά και του Πέτρου Παππά δεν προσέδωσαν το κάτι παραπάνω όπως περίμεναν ορισμένοι, αφού όπως σημειώνουν πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που κινούνται πέριξ της Βασιλέως Ηρακλείου ο Νίκος Ανδρουλάκης επιχείρησε να διορθώσει ένα λάθος κάνοντας ένα ακόμα λάθος, βάζοντας απέναντί του ακόμα και ανθρώπους που μέχρι τις εθνικές εκλογές του 2023 τον στήριζαν ανοιχτά. Αισθάνθηκαν, όπως αφήνουν να εννοηθεί, ως «αναλώσιμοι» και πως για να… γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή. «Ούτε συνεκτικό αφήγημα έχουμε, ούτε ελπιδοφόρο μήνυμα εκπέμπουμε» παρατηρούν, αισθανόμενοι παραγκωνισμένοι και αδικημένοι, αφού πιστεύουν ότι ενώ έδωσαν μάχες για το κόμμα στα πέτρινα χρόνια, εντούτοις η σημερινή ηγεσία τους χρησιμοποίησε και τώρα τους παραμερίζει.
Όσο για το γραφείο του Νίκου Ανδρουλάκη στη Θεσσαλονίκη, με επικεφαλής τον Δημήτρη Σαρηγιάννη, προσπαθεί να πυκνώσει τις παρεμβάσεις του στην πόλη, αλλά και πάλι αυτό δεν είναι αρκεί παρά το γεγονός ότι έχουν την υποστήριξη στελεχών από την Αθήνα όπως είναι, για παράδειγμα, ο εκπρόσωπος Τύπου Κώστας Τσουκαλάς ο οποίος επισκέπτεται τακτικά την πόλη.
Κάπου εδώ μπαίνουν στην εξίσωση οι Χάρης Καστανίδης και Ευάγγελος Βενιζέλος. Ο πρώτος, με την ιδιότητα του μέλους του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, δεν μασά τα λόγια του και σε κάθε ευκαιρία εξαπολύει σφοδρή επίθεση κατά του Νίκου Ανδρουλάκη. «Συνήθως αποφεύγω να σχολιάσω τον κ. Ανδρουλάκη και την ηγετική ομάδα που τον περιβάλλει. Θα σας πω μόνο μια φράση, με την οποία θα μπορέσετε να ξεκλειδώσετε περισσότερα νοήματα. Είναι άλλο πράγμα να ηγείσαι μιας φράξιας και είναι άλλο πράγμα να διοικείς ένα κόμμα» ήταν το πιο πρόσφατο «χτύπημά» του και η συνέχεια αναμένεται με έντονο ενδιαφέρον.
Ο δεύτερος, κινείται στη λογική του… από μακριά και αγαπημένοι, αρκούμενος να κάνει συγκαλυμμένες συστάσεις στον Νίκο Ανδρουλάκη. Μια από αυτές ήταν και στην εκδήλωση του Κύκλου των Ιδεών όταν ο πρώην Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σχολίασε ότι τώρα που η κοινωνία είναι πολύ μακριά στη μεγάλη της πλειοψηφία από την αίσθηση της κρίσης, «δεν υπερασπίζονται αυτοί που πρέπει να υπερασπίζονται τον αγώνα για τη σωτηρία της χώρας, δηλαδή δεν λένε ευθαρσώς ότι ναι, εμείς δώσαμε τον αγώνα για τη σωτηρία της χώρας». Η παραπάνω αναφορά είναι «πράσινου» ηλίου φαεινότερο σε ποιόν απευθύνεται.
Όπως γλαφυρά περιέγραψε παλαιό ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στην Θεσσαλονίκη, αν σήμερα ζούσε η αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη θα επαναλάμβανε την ιστορική φράση της: «Πρόεδρε, δεν αρέσουμε»…
