Η κ. Σακελλαροπούλου, σε χαιρετισμό της, έκανε λόγο για έναν «οραματιστή και συνάμα άνθρωπο της πράξης, διεθνή και ταυτόχρονα βαθιά συνδεδεμένο με τον γενέθλιο τόπο του, μια αριστοτελική προσωπικότητα που κατάφερε να απελευθερώσει το πλούσιο δυναμικό της σε όλη την έκτασή του, μέσα στο συνεχές γίγνεσθαι»
Ο Κώστας Αποστολίδης, συνέχισε η ΠτΔ, ήταν το απλό παιδί από ένα φτωχό σπίτι της Δράμας που δεν έβαλε ποτέ όρια στη δημιουργικότητά του, πάντοτε «αμιλλώμενος προς το καλόν». Ο επιστήμονας που αποδείχθηκε αντάξιος του εύρους των ιδεών του, επενδύοντας στην καινοτομία, την έρευνα και την υψηλή ποιότητα, εμπνέοντας στους συνεργάτες του, αλλά και σε όλους όσους τον γνώρισαν, την αίσθηση της αποστολής, τόνισε για να προσθέσει: «Ο Κώστας Αποστολίδης ήταν το πρότυπο του αυτοδημιούργητου επιχειρηματία, που με τη σκληρή δουλειά, το ταλέντο, την τόλμη, αλλά και με τη σύνεση, την ακεραιότητα, και τη γενναιοδωρία του, έφτιαξε για τον εαυτό του, για τους γύρω του, για τους συμπατριώτες και τους συμπολίτες του, όχι απλώς μια θέση στον κόσμο, αλλά έναν κόσμο καλύτερο. Θέλησε να αναδείξει μιαν άλλη Ελλάδα, όπως χαρακτηριστικά έλεγε, «μια Ελλάδα αθόρυβη και εργατική», όπως αθόρυβος, εργατικός αλλά και φωτισμένος ήταν ο ίδιος. Αυτή η Ελλάδα πενθεί την απώλειά του, τιμά τη μνήμη του και πορεύεται στα βήματά του».
Επίσης, αναφέρθηκε στο έργο του για την ιδιαίτερη πατρίδα του «το οποίο ενίσχυσε το πολιτιστικό και ευρύτερο αναπτυξιακό κεφάλαιο της Δράμας, αναλαμβάνοντας, μεταξύ άλλων, την πρωτοβουλία να αναστηλώσει το Σαντιρβάν, το παλαιότατο, όμορφα τοιχογραφημένο τέμενος της γενέτειράς του, που από το 1927 έως το 1981 στέγαζε την ιστορική εφημερίδα «Θάρρος», την οποία και ψηφιοποίησε. Ήταν εκείνος που αγόρασε και γκρέμισε τις πολυκατοικίες που το έπνιγαν, πρωτοφανής κίνηση για τα δεδομένα της χώρας μας. Εκείνος που, μαζί με τη σύζυγό του Πέννυ, επιδίωξε τη συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη ώστε να παρουσιάζονται οι εκθέσεις του στο Σαντιρβάν. Εκείνος ο ακούραστος ευεργέτης, στον οποίο οφείλονται δεκάδες έργα στην ευρύτερη περιοχή της Δράμας. Και βέβαια εκείνος, στον οποίο οι πάντες αναγνώριζαν "κοινωνική ευποιία"».
Πηγή:liberal.gr
