Πρόκειται για ένα νέο, άγνωστο και ανεξερεύνητο μέχρι το περασμένο Σάββατο σπήλαιο το οποίο το είχε καταδείξει στην ομάδα ένας κτηνοτρόφος του εγκαταλειμμένου σήμερα οικισμού των Λακκοβηκίων στο όρος Παγγαίο της Καβάλας.
Ένα από τα βασικά στελέχη της 5μελους ομάδας που μπήκε στο σπήλαιο και μάλιστα πρώτος, ήταν ο Νίκος Σεμαλτιανός*, καθηγητής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με εξειδίκευση στην Γεωλογία. Ο Σεμαλτιανός μιλά στα Μακεδονικά Νέα - mkdn.gr και στη συνέντευξή που παραχώρησε, ρίχνει φως στις λεπτομέρειες της ιστορικής στιγμής και της σπουδαίας ανακάλυψης.
Συνέντευξη στον Θωμά Καλέση
-Κε. Σεμαλτιανέ, πώς ανακαλύψατε το σπήλαιο, από πού συγκεντρώσατε τις πληροφορίες;
Η αποκάλυψη του σπηλαίου έγινε πριν από κάποια περίοδο από έναν κάτοικο της περιοχής, μεγάλο σε ηλικία πλέον, τον Κωνσταντίνο Βαρύτη, ο οποίος ήταν βοσκός και ο πατέρας του διατηρούσε μαντρί μέχρι την συνταξιοδότησή του.
Η Μεσολακκιά είναι ένας ιστορικός οικισμός, ο οποίος εγκαταλείφθηκε οριστικά την δεκαετία του '60 και οι κάτοικοί του κατέβηκαν και δημιούργησαν τη Νέα Μεσολακκιά η οποία παραδοσιακά από τη Βυζαντινή περίοδο ονομαζόταν Λακκοβήκια τα οποία απέχουν περίπου 12 χλμ από την αρχαία Αμφίπολη.
Πηγή Φώτο: Θεόδωρος Παπαποστόλου
Ο κ. Βαρύτης είχε πάθος με την τοπική ιστορία και γνώριζε τη δράση του ΕΟΣ Καβάλας, καθώς επίσης και τον πρόεδρό του τον κ. Παπαποστόλου. Έδειξε το σημείο και εμείς το προηγούμενο Σάββατο αποφασίσαμε να το εξερευνήσουμε.
Η πρόσβαση στο σημείο μάλιστα ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Ο δρόμος από τη Νέα Μεσολακκιά μέχρι τα Λακκοβήκια απαιτεί όχημα 4Χ4 γιατί το έδαφος είναι πετρώδες και μετά φυσικά χρειάζεται και μπόλικο περπάτημα.
-Όταν τελικά το εντοπίσατε τι ενέργειες κάνατε;
Κοιτάξτε, η σπηλαιολογία έχει κάποιες τεχνικές που ταιριάζουν με την αναρρίχηση. Η κατάβαση των πρώτων 15 μέτρων έγινε με σχοινί. Στη συνέχεια, φτάνεις σε ένα σημείο που βγάζεις το σχοινί και στέκεσαι ανάμεσα σε πέτρες και βράχια.
Η είσοδος στο σπήλαιο είναι μικρή. Με το ζόρι χωρά ένα ενήλικο άτομο. Ούτε που περνάει από το μυαλό σου τι μπορεί να υπάρχει στο εσωτερικό του σπηλαίου, το μέγεθος που έχει και τον διάκοσμο που αντικρίζεις. Με το που κατεβαίνεις στα 15 μέτρα στη συνέχεια κατηφορίζεις για άλλο τόσο και το σπήλαιο είναι γεμάτο διαδρόμους και θαλάμους.
Πηγή Φώτο: Θεόδωρος Παπαποστόλου
-Πόσα άτομα κατεβήκατε στο σπήλαιο και εξερευνήσατε τους χώρους του;
Κατεβήκαμε συνολικά πέντε άτομα. Πρώτος κατέβηκα εγώ για να μη γίνουν λάθη στην καταρρίχηση. Βλέπετε ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος να κοπεί το σχοινί και να βρεθείς στο κενό ή να βρεθείς στο λάθος μέρος και να πέσουν πάνω σου πέτρες.
Από τους πέντε που κατέβηκαν οι τέσσερις ευτυχώς έχουμε περάσει δευτέρου βαθμού εκπαίδευση η οποία σου επιτρέπει να οδηγήσεις τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας σου ακόμη και σε κατακόρυφα σπήλαια.
Πηγή Φώτο: Θεόδωρος Παπαποστόλου
-Εσείς έχετε και την ιδιότητα του εκπαιδευτικού με εξειδίκευση στην Γεωλογία. Πώς νιώσατε όταν μπήκατε μέσα στο σπήλαιο;
Καταρχάς είναι πολύ όμορφο να αισθάνεσαι ότι είσαι ο πρώτος που μπαίνει κάπου, σε έναν χώρο, που δεν τον έχει εξερευνήσει ο άνθρωπος. Φτάνοντας στο πρώτο επίπεδο του σπηλαίου, εκεί που πρέπει να βγάλεις το σχοινί και να το στείλεις επάνω για να έρθει ο επόμενος, έκανα μια μικρή κατόπτευση του χώρου και είδα ότι είχε πολύ μεγάλη ποικιλία σε σταλακτίτες, σταλαγμίτες, κόλωνες, λευκά "κοράλλια", γκουρ, ελικτίτες.
Αισθανεσαι καταπληκτικά, γιατί από μέσα σου λές "εντάξει, είμαι μάλλον ο πρώτος πάνω στη γη που το έχω δει αυτό".
Πηγή Φώτο: Θεόδωρος Παπαποστόλου
-Καταφέρατε κατά την επιχείρηση αυτή να το εξερευνήσετε ολόκληρο ή αφήσατε ανεξερεύνητα κομμάτια του;
Γενικά το σπήλαιο αυτό είναι δαιδαλώδες. Έχει πάρα πολλά στενώματα και εμείς λειτουργήσαμε σαν ομάδα. Εξερευνήσαμε κάποια κομμάτια, βοηθούσαμε ο ένας τον άλλον, ποτέ δεν κινήθηκε κανένας σε έναν στενό διάδρομο μόνος του.
Δεν πήγαμε πολύ βαθιά, γιατί γενικώς το Παγγαίο δεν δίνει πολύ βαθιά σπήλαια, αλλά το συγκεκριμένο είναι πάρα πολύ όμορφο.
Πηγή Φώτο: Θεόδωρος Παπαποστόλου
-Έχετε σκεφτεί μήπως κάποιον τρόπο με τον οποίο το σπήλαιο μπορεί να αναδειχθεί ως μουσειακός χώρος;
Έχει πάρα πολύ στενά περάσματα και είναι πολύ δύσκολο να αναδειχθεί. Πολύ κοντά στην περιοχή βέβαια, υπάρχει σπήλαιο που θα μπορούσε να γίνει επίσκεψιμο, αλλά όχι αυτό το συγκεκριμένο.
Παρόλο που είναι πολύ πολύ όμορφο είναι πάρα πολύ στενό. Εάν δείτε τις φωτογραφίες θα διαπιστώσετε ότι σε πολλά σημεία του είμαστε σκυφτοί ή χωράμε ίσα ίσα.
Πηγή Φώτο: Θεόδωρος Παπαποστόλου
-Από πληροφορίες που έχετε, υπάρχουν και άλλα σπήλαια στο Παγγαίο όρος τα οποία δεν εχουν ανακαλυφθεί ακόμη;
Προχθές μιλώντας με ανθρώπους από το Πανεπιστήμιο στο Τμήμα της Γεωλογίας στη Θεσσαλονίκη υπολογίσαμε ότι τα σπήλαια στην Ελλάδα είναι περίπου 18.000 με 20.000.
Στο Παγγαίο υπάρχουν σίγουρα κι άλλα. Για παράδειγμα πρόσφατα βρεθήκαμε στο Νέο Σούλι κοντά στην Πρώτη Σερρών όπου εξερευνήσαμε στα 1.200 μέτρα άλλο ένα σπήλαιο που είχε πολύ ενδιαφέρον. Συνήθως ακολουθούμε πληροφορίες κατοίκων που μας εμπιστεύονται.
Το Παγγαίο ωστόσο έχει και τον θυσαυρό των αρχαίων Ορυχείων, που χρονολογούνται από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και παλιότερα. Κάποια από αυτά σίγουρα θα μπορούσαν να αναδειχθούν σε τουριστικά σημεία. Και ειδικά κάποια από τα Ορυχεία θα μπορούσαν να γίνουν κομμάτι της Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Τώρα σε αυτό το μέγεθος σπήλαια σίγουρα υπάρχουν. Ακούμε συνεχώς πληροφορίες, αλλά είναι και θέμα χρόνου, κατά πόσο μπορείς να ψάξεις για να το βρεις.
Πηγή Φώτο: Θεόδωρος Παπαποστόλου
*Ο Νίκος Σεμαλτιανός είναι καθηγητής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στις Φυσικές Επιστήμες με εξειδίκευση στη Γεωλογία και μέλος της σπηλαιολογικής ομάδας του ΕΟΣ Καβάλα 1933
