NòVan Theater Group

Τα μάτια αφηγούνται ιστορίες και παραδόσεις

Αντλώντας από τη δύναμη της λαϊκής παράδοσης, των δημοτικών τραγουδιών και της συλλογικής μνήμης η πειραματική ομάδα NòVan Theater Group παρουσιάζει στο κοινό της Θεσσαλονίκης μία παράσταση μουσικού / σωματικού θεάτρου, η οποία εξερευνά τα αιώνια θέματα που απασχολούν τον άνθρωπο: την αγάπη, τη ζωή και τον θάνατο.

Με τίτλο «Είδα μάτια – μάτια αγάπη τύλιξε της ίριδας ανέμη», η παράσταση ανεβαίνει στο Θέατρο Άνετον, την Τρίτη 29 και την Τετάρτη 30 Απριλίου, στις 21.00 συμμετέχοντας στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ «Ανοικτή Θεατρική Σκηνή της Πόλης 2025» του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Πυρήνας της είναι το διαχρονικό αρχέτυπο της «ταξιδεύτριας κόρης» -μιας μορφής που αναγνωρίζεται σε παραδόσεις από την Ελλάδα και τα Βαλκάνια μέχρι τις μεσογειακές ακτές και την Κάτω Ιταλία. Η κόρη αυτή ακόμη κι αν αλλάζει μορφή, μάτια και μοίρα, πάντα συνεχίζει το ταξίδι της.

«Καύσιμο είναι τα στοιχεία μαγικού ρεαλισμού, “η μυστηριώδης ασάφεια των λεπτομερειών” που ανοίγει χώρο στη φαντασία, η παραμυθιακή ανατροπή υπό το πρίσμα του υπερβατισμού, η ανάγκη για μία διαφορετική ανάγνωση και ερμηνεία, που ακουμπά στις δικές μας προσλαμβάνουσες, τις αντιλήψεις, τα βιώματα, και αφορά τη συγκυρία της ιστορίας όπως τη ζούμε σήμερα», σημειώνουν τα μέλη της ομάδας.

«Η κόρη ταξιδεύτρια, είναι χαρακτήρας που βρίσκουμε συχνά στη λαϊκή παράδοση», εξηγεί η ηθοποιός Λένια Κοκκίνου. «Ξεκινά από την Ελλάδα εν μέσω πολέμου και συνεχίζει στα Βαλκάνια, τη Μεσόγειο και ως την Κάτω Ιταλία».

Η σκηνοθετική προσέγγιση, όπως λέει η ίδια, δεν εστιάζει στον ιστορικό ρεαλισμό, αλλά στη διαχρονικότητα των θεμάτων: «Η παράσταση έχει πολλά στοιχεία “εποχής”, όμως δεν μας ενδιαφέρει τόσο ο χρόνος. Αυτές οι ιστορίες, παρότι πηγάζουν από την παράδοση, αφορούν κάθε εποχή, καθώς μιλούν για την αγάπη, τον φόβο, την αδιαφορία, τη βία, τον πόλεμο».

Κεντρικό μοτίβο αποτελούν τα μάτια ως καθρέφτης της ψυχής και μέσο βαθιάς ανθρώπινης σύνδεσης. «Ο τίτλος αναφέρεται στο πώς οι άνθρωποι κοιτάζονται, από τη γνωριμία ως τον αποχωρισμό», εξηγεί η Λένια Κοκκίνου. «Μάτια που αγαπάς, που φοβάσαι, που σε αλλάζουν. Όλη η παράσταση είναι γι’ αυτή τη σύνδεση».

Η ιδέα για την παράσταση γεννήθηκε από τον Τάσο Παπαδόπουλο, κινησιολόγο, χορογράφο και σκηνοθέτη της ομάδας, ως αντίδραση στα γεγονότα που μας περιβάλλουν – τους πολέμους, τις μετακινήσεις πληθυσμών, την απώλεια. Όπως λέει η Λένια Κοκκίνου, «πολύ γρήγορα συνειδητοποιήσαμε πόσο υλικό υπάρχει, πόσες γενιές ανθρώπων βίωσαν τέτοιες συνθήκες και το αποτύπωσαν στη λαϊκή δημιουργία. Θέλαμε να αναδείξουμε αυτή τη σύνδεση με το σήμερα, με τη σκηνογραφία, την κινησιολογία, την ερμηνεία».

Στη σκηνή ανεβαίνουν 13 ερμηνευτές: δέκα ηθοποιοί και τρεις μουσικοί που παίζουν ζωντανά. Όπως επισημαίνει η Λένια Κοκκίνου, «αντλούμε έμπνευση από τη λαϊκή παράδοση, όχι μόνο την ελληνική, αλλά και από άλλες περιοχές όπως η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Ιταλία». Υλικά της παράστασης αποτέλεσαν αφηγήσεις, δημοτικά τραγούδια, στιχάκια της γιαγιάς και του παππού, με αφετηρία τη Θράκη και στάσεις στα Βαλκάνια, την Κάτω Ιταλία, την Ισπανία, μέχρι τις νότιες μεσογειακές ακτές. Όπως επίσης, συλλογές (C.Fauriel, Ν.Πολίτης, Γ.Ιωάννου), δοκίμια (Π.Μπουκαλάς) για το ελληνικό δημοτικό τραγούδι. Τη μελέτη ξενόγλωσσων ποιημάτων και τραγουδιών από χώρες της λεκάνης της Μεσογείου συμπλήρωσε η ποίηση του Τάσου Λειβαδίτη.Η παράσταση κορυφώνεται με δικό του ποίημα, το οποίο όμως η ομάδα προτιμά να κρατήσει ως έκπληξη για το κοινό. Όπως λέει η Λένια Κοκκίνου, «είναι καλύτερα να το βιώσει κανείς μέσα στην παράσταση».

Η NòVan Theater Group μετρά ήδη 15 χρόνια παρουσίας στη Θεσσαλονίκη, λειτουργώντας τόσο με επαγγελματικές παραγωγές όσο και με καλλιτεχνικά εργαστήρια. Τα ιδρυτικά της μέλη ήταν η συγγραφέας Λένα Πετροπούλου, ο κινησιολόγος – σκηνοθέτης Τάσος Παπαδόπουλος και οι ηθοποιοί Πέτρος Μαλιάρας και Βασίλης Κανελλόπουλος.